Omkijken
Onlangs verscheen het boekje 'Ik had so 'e-docht' met als subtitel 'Fan wie bin jai 'r ien?' Een stukje spraakgebruik uit de eerste helft van de vorige eeuw, toen Oostzaan nog een dorp was met zo'n vierduizend inwoners en de meeste activiteiten zich beperkten tot landbouw, eendenhouderijen en het boerenbedrijf. In het boekje staan vijftien gesprekken met Oostzaners; sommigen van hen zijn overleden, maar het merendeel is nog steeds Oostzaner.
Daar is het verhaal van Piet Hopman met een tuinderij op de plaats waar nu de Zonnedauw is gevestigd. Hij vertelt over de problemen die zich voordeden als gevolg van de Watersnood van 1916, maar daar is ook het verhaal van een eigentijdse Oostzaner Alex Giethoorn, die boeiend vertelt over zijn ervaringen in de sleepvaart. Ook komt er een burgemeester naar voren: Pieter Reeling Brouwer, die zijn contact met Prins Claus naar voren brengt en zijn teleurstelling dat de plannen tot woningbouw in het Oostzanerveld door de Raad werd afgewezen. De artikelen zijn op enkele na gebaseerd op interviews die destijds bij Radio 9 werden gehouden.
Maar ook eigentijds werk komt aan de orde; Nico Lopez Cardozo die als amateurschilder prachtige schilderijen heeft vervaardigd, en Frans ten Veen; iemand die ook héél goed met de schilderskwast of penseel kan omgaan.
Ook belevenissen uit de oorlog van Simon de Vries evenals Jan en Trijnie Posch en mevrouw Vonk.En dan niet te vergeten Jan Bindt; boer in de Kerkbuurt, die op zijn eigen wijze zijn verhaal vertelt met zijn ervaringen in het Waterschap. Ook het verhaal van Egbert van Wijk die destijds het initiatief nam om de schilder Jacob Corneliszoon van Oostsaenen bekendheid te geven.Bekendheid die heeft geleid tot een monument in het hart van ons dorp.Het is een boekje dat je als Oostzaner terugbrengt tot dorpssituaties in de vorige eeuw, en naarmate de tijd verstrijkt – we zijn aangeland in 2020 – worden deze verhalen alleen maar waardevoller. Een boekje met vroegere verhalen. Omkijken dus…