Drie uur lang polderpret
Volendam en Monnickendam zijn mooie, sfeervolle plaatsen om te bezoeken. Maar kijk eens verder en ontdek de oude veenpolder Katwoude, die daar precies tussen ligt. Een fraaie polder waar een wandelroute van pakweg 14 kilometer doorheen voert. Zoolmate gaat u voor op de – hoe kan het anders, gezien het visrijke verleden – Palingroute. Drie uur lang lopen, grotendeels over grasdijken. Een pittige tocht, maar beslist de moeite waard. Trek vanwege eventuele brandnetels wel een lange broek en dichte, stevige schoenen aan. En wees niet bevreesd om over hekjes te moeten klimmen.
Zoolmate start in Monnickendam en zet zijn auto neer op de parkeerplaats bij De Zarken, in de schaduw van De Grote Kerk, die zijn naam echt eer aandoet. Wat een bouwwerk. Lang blijft hij daar niet bij stilstaan. Er wacht hem immers nog een stevige wandeling.
De route – gewoon een kwestie van de rode pijlen volgen, kan nauwelijks misgaan – loopt via het oude deel van Monnickendam richting Katwoude. Klein stukje langs de autoweg, maar dan al snel naar rechts en de Hooge Dijk op. Hier begint de polderpret. De start van een lange route, veelal over en door gras met uitzicht over glinsterend water. De zon schijnt, er waait een fris windje en Zoolmate geniet. En kennelijk straalt hij deze blijheid uit. Want hoe is het anders te verklaren dat eerst een jonge meid die hem met volle bepakking op de rug voorbij wandelt omkijkt en hem vriendelijk toelacht en nog geen twee minuten later twee oudere dames die beneden hem in een scootmobiel rijden opkijken en naar hem zwaaien? Mooie momenten.
Toch stuit Zoolmate onderweg niet alleen op enthousiasme. De eerlijkheid gebiedt hem om dit even te melden. Schapen liggen midden op het pad te luieren en die kijken wat verstoord op. Wat moet die vent hier? Het is ónze dijk! Dat lijken ze te denken. Zoolmate trekt er zo omzichtig en rustig mogelijk omheen, maar de schapen achten het toch wijs om even het veld te ruimen. We leven immers in rare tijden en je kunt nooit weten wat zo’n ongenode bezoeker van plan is.
Diverse hekjes staan op de dijk en die moeten worden overmeesterd. Dat heeft natuurlijk wel wat, maar Zoomate is helaas zo soepel als een strijkstok, en dat speelt hem nu een beetje parten. Zeker als blijkt dat soms het zo handige opstapje ontbreekt en hij serieus moet gaan klimmen. Geen probleem echter, want het wandelgenot overheerst.
Na enkele kilometers stopt de route over de dijk. Zoolmate loopt naar beneden en slaat al snel linksaf, richting de uit 1650 stammende poldermolen De Kathammer. Een geasfalteerd pad deze keer, maar dat is dan wel weer leuk voor de afwisseling. Rechts trekt een informatiebord de aandacht. Het staan aan de rand van een lange strook hoogveen. Ogenschijnlijk is daar niet al te veel te beleven, maar vergist u zich niet. Er gebeurt daar ongemerkt van alles. Het blijkt een uniek stuk grond te zijn, waar vier zeldzame soorten heide groeien, inclusief lavendelheide, maar ook bijzondere moerasplanten als tormentil, tandjesgras en moerasviooltje. Dan weet u dat alvast.
De autoweg komt weer in beeld. Die ontwijkt Zoolmate aanvankelijk door vóór het Van der Valk-restaurant links de Wagenweg in te slaan. Verderop steekt hij de weg over en loopt via de Zeddebrug verder naar een fraai stuk polderlandschap.
Zullen veel mensen dit kennen? Zoolmate houdt er ernstig rekening mee dat dat niet het geval is. Wie geen route bij de hand heeft en geen oog heeft voor rode pijltjes kan er zomaar aan voorbijgaan. Een gemis, zoveel schoonheid.
Zoolmate stapt opnieuw op een grasdijk, waarvan delen best een grondige onderhoudsbeurt kunnen gebruiken. Het gras, maar soms ook brandnetels, komt tot kuit- en zelfs heuphoogte. Maar wat dondert het. Ook hier, in alle rust en met een weids uitzicht om zich aan te vergapen, is het volop genieten.
Zoolmate maakt op zijn gemak het halve rondje af, het laatste deel langs de Purmer Ee, totdat hij weer bij de weg aankomt.
Drie uur wandelen zit er bijna op. Zoolmate loopt Monnickendam binnen en neemt plaats op een van de terrasjes. Daar bereidt hij zich voor op de komst van een ferm glas witbier. En een broodje paling.
Zoolmate
