Een groeiend besef
Ik hoop zo erg dat de inwoners van ons dorp realiseren dat kleine dorpen ons niet gaan redden. Zonder schrappen van voorzieningen kan geen dorp zijn broek meer ophalen.
'Laat ons pontje alsjeblieft niet zinken'
Kijk naar ons gemeenschappelijk pontje bij het kanaal. Waterland stopt eenzijdig met betalen. Ondanks dat er ook schoolkinderen overgaan. Als raadsleden van Waterland bij een samenvoeging moeten kiezen, zullen ze zeker nooit geld over hebben gehad voor ons zwembad, bibliotheek of voetbalclub. Het hemd is tenslotte altijd nader dan de rok!
Ook Oostzaan, Volendam of Edam zal voor haar eigen voorzieningen kiezen. Dorpen verschralen al meer en gaan er armoedig uitzien, dat is hartstikke jammer. Geen geld voor veiliger verkeer, ICL verplaatsing of jeugdopvang. Geen geld voor monumentenzorg, onkruidbestrijding of extra speeltuintjes.
Ook de subsidies voor sport en muziek wordt minder. Sociale huurwoning voor senioren en starters, je ziet het al minder.
Maar waar is ons geld dan gebleven? Vroeger was het zwembad de hele dag open, sportpark lag er verzorgd bij, kozijnen van huurhuizen zaten in de verf, openbaar groen was door een ringetje te halen, iedereen kreeg zwemles. Sociale wijken stampte men de grond uit.
Overal was geld voor. Terwijl we toen geen drie keer modaal verdiende, zoals de tabel van de makelaar laat zien, maar overwegend een klein inkomen hadden van de scheepswerf. Zes miljoen kost een eigen organisatie inclusief burgemeester, wethouders, griffie, gemeentesecretaris, personeel en raad.
Voor 10.000 inwoners moeten we ons afvragen of dat nog wel een verantwoorde investering is. De oproep is: 'Laat ons pontje alsjeblieft niet zinken'.
Debby Mulder Damme,
namens Stichting Breekbouw Mooibouw