Dorien en Sarah
Dorien komt bij ons in de praktijk om af te studeren als huisarts.
Zij is al twee jaar basisarts en 'staat haar vrouwtje'. Vanaf haar eerste werkdag past zij zich moeiteloos aan in ons team. Vanaf het begin is zij voor de patiënten 'de dokter met de moeilijke naam'. Langzaam maar zeker wennen wij aan die naam. Voor ons is ze Dorien. Ze voegt zich snel en is direct een volwaardig teamlid. Onopvallend en bereidwillig.
Voor we het weten is het jaar om. In haar mooiste jurk zit zij voor de groep medestudenten op de universiteit en wordt zij toegesproken door haar opleider Margriet. Een bijzondere dag!
Zij blijft ons team versterken en er verandert niets. Of toch? Gaan de jaren tellen en wordt deze huisarts in korte tijd tientallen jaren ouder?
Het lijkt onmogelijk. Maar… eind van de week, als de dokter nog een kwartiertje over heeft, besluit ze tot een sociale visite. Mevrouw De Vries staat boven aan haar lijstje. Een negentigjarige vrouw met een lange lijst medicatie met de bijbehorende kwalen.
Mevrouw is blij haar te zien. Zij komen tot een ongedwongen gesprek. Dan vraagt mevrouw: "Dokter, mag ik je wat vragen? Hoe oud ben je eigenlijk?"
"Wat denkt u?" vraagt de 31-jarige Dorien.
Mevrouw gaat voortvarend te werk en heeft haar antwoord direct klaar. "Vijftig, net als mijn dochter. Zij ziet er net zo jong uit als jij."
Dit is het moment dat de dokter zelf hulp nodig heeft. Ze weet niet hoe gauw ze haar ware leeftijd moet onthullen… Niet snel daarna vertrekt ze. Mevrouw De Vries blijft achter in haar keurige appartement.
Bij terugkomst op de huisartsenpraktijk kan ze uiteraard bij haar collega's terecht. We bieden haar steun en een troostende arm. Natuurlijk zeggen we dat mevrouw De Vries wel vaker in de war is.
Arme Dorien. Een jonge, goed uitziende vrouw in de bloei van haar leven! Morgen moeten we haar maar een extra complimentje geven…
Isa Bron