De duivel schijt altijd…
Het jaarlijkse prijzenfestijn is weer voorbij. Miljoenen euro's zijn er weer vergeven. Ik werd hierop geattendeerd door een klein mannetje die naast me op het bankje in het Prins Willem Alexanderplantsoen zat. "Een kinderhand is gauw gevuld meneer, zeggen ze wel eens. Zal ik U vertellen, meneer, ik heb een zwager en die is me toch rijk. Ken die geen eens op krijgen, zo veel heb-ie. Trouwt-ie met een meissie, enigste kind, van een rijk echtpaar. D'r vader had z'n fabrieken verkocht voor miljoenen en wat denk je? Een jaar later gaat-ie dood. Al het geld naar hun en nu heeft ie ook nog een ton gewonnen. Weet u wel hoeveel een ton is, meneer?? Honderdduizend Euro!!!". Zijn ogen dwalen weg en worden vochtig. Hij is stil en zijn magere koppie, met ziekenhuisfondsbrilletje, zakt weg in zijn verschoten kraag. Hij gaat onverschrokken verder met zijn verhaal. "De duivel schijt altijd op de grote hoop, meneer. Nou doen ik ook altijd mee in de staatsloterij, maar winnen ho maar. Ja, een eigen geldje heb ik weleens gehad of zo. Maar vorige week voor het eerst had ik ook een prijs. Had ik duizend eurootjes. Nou een feest, dat we gehad hebben. De buren van boven en van de zijkanten hebben d'r van meegenoten. Zeg ik nog tegen Mientje, da's m'n vrouw, we gaan morgen effe langs Jopie, dat is de zuster van mijn vrouw. Ach Jopie heb-et arm en 't is een best wijfie. Haar poes heb de kinkhoest en die blaft een paar keer per dag zo erg, dat-ie d'r blauw van wordt. Hebben we eerst met z'n drieën effe een fles champagne leeggedronken en toen hebben we Jopie meegenomen, de stad in en voor haar een winterjas gekocht. Op het end zijn we bij manke Joop nog een borreltje wezen drinken. En toen ik moest afrekenen meneer had ik geen geld genoeg meer. Moest Jopie nog bijspringen. Maar genoten hebben we van die duizend piek. Dacht je dat die zwager van me er ook van genoot?? Welnee, die gaan verhuizen.....die hebben een huis gekocht in Aerdenhout."
Co Backer