Zelfstudie
Met verbazing kijk ik naar een vlieg die onvermoeid op het vensterglas blijft rennen. Van beneden naar boven en van boven naar beneden. Eindeloos rechtlijnig, niet verder kijkend dan zijn of haar neus lang is. Terwijl toch vlakbij een deur wagenwijd naar buiten open staat! Of heeft dat beestje soms een blinde vlek? Prompt word ik op mijn eigen rechtlijnigheid gedrukt. Mijn blinde vlekken zie ik wel, maar al die vaste gewoontes: potjes en blikjes met het etiket naar voren, kleding binnenste buiten wassen (ooit een keer gelezen), elke vrijdag mijn haar wassen, schaamte om met een reuzenpak toiletpapier in de aanbieding over straat te lopen, enzovoort. Welgemeende raad sla ik meestal in de wind. Zo weiger ik steevast navigatie te gebruiken met als gevolg dat ik regelmatig het spoor bijster raak, ruzie met mijn partner krijg en veel te laat op mijn bestemming kom. Maar... ik kom dan weer wél op hele bijzondere plekjes. Bij elke bocht een nieuwe verrassing!
Verder doe ik geen vlieg kwaad, hoor. Ja, soms mep ik zo’n irritant mormel dood met een oud tijdschrift als wapen. Bij voorkeur een ‘Allerhande’ van Albert Heijn omdat ik die recepten zo ingewikkeld vind of een ‘Kampioen’ van de ANWB omdat die gezellige ‘lezers-schrijven-rubriek’ er niet meer is. Zonde eigenlijk, al die mooie kleurenbladen, vooral die van Natuurmonumenten.
'Welgemeende raad sla ik meestal in de wind'
Vroeger kon je gebruikte tijdschriften in containers van het Rode Kruis deponeren. Geen idee waarom dat is afgeschaft. Eigenlijk zouden die bladen bij de pakketten van de Voedselbank gestopt moeten worden. Of is dat óók een rechtlijnige gedachte? Nee, dat is gewoon een briljant idee! Bedankt eh... vlieg. Dus, Stad van kansen, doe er wat aan. Verzin een list…
‘Wat ben je aan het doen?’ vraagt mijn vriendin. ‘Oh niks, ik bestudeer een vlieg.’ ‘Je bedoelt dat je jezelf aan het bestuderen bent?’
‘Eh... nu je het zegt…’
© Tom van Rossum