Mood swings met slagroom
Het was een enorme bende in de coupé, de chocomel en slagroom zaten overal. Maar daarover zo meer.
Het aantal mood swings van pubers zijn soms niet te tellen op één dag. Hun stemming kan moeiteloos omslaan van een gevoel van euforie naar een gevoel van intense depressie en alles daartussen in. En dat binnen het tijdsbestek van een paar uur.
Je heb soms van die dagen dat je werkelijk niets goed kun doen. Je vraagt 'Gaat het?' en je weet niet wat je te wachten staat.
Een aanvallend: ja, hoezo?!
Een poeslief: ja, natuurlijk!
Een dramatisch: Neeeeee, whèèèhèhè, hoehoe.
Een zuchtend: ja hoor, prima.
Of een nukkig: wat interesseert het jou nou hoe het met me gaat.
En nog vele varianten hierop.
En niet alleen zitten ze daarbij jou in de weg, maar eigenlijk vooral ook zichzelf. En helaas, corona helpt ook niet echt.
Veel thuis. Waar wij dan weer zitten. Met onze eigen mood swings. Die we soms proberen weg te eten. Ik moest wel echt wennen aan de hoeveelheid boodschappen. Het eten was niet aan te slepen nu iedereen thuis was. Appels, koekjes, chips, crackers, druiven, gezond, ongezond. Ik draaide me om en de voorraadkast was alweer leeg. Ook was de helft van mijn serviesgoed verdwenen. Gelukkig vond ik het een en ander terug onder de bedden en op hun vensterbanken. Samen met de lege verpakkingen van wat eerst in de voorraadkast stond.
Maar goed. Dochterlief was op pad geweest en vond dat ze die grote beker met zoete choco en een dikke dot slagroom dik had verdiend. Stomme corona met al die stomme regels die haar hele sociale leven op zijn kop zet. Op naar huis. Met de trein. Mondkapje op.
Met een zucht zat ze en terwijl de trein in beweging kwam nam ze een welverdiende slok. Wel jammer dat ze te laat besefte dat ze haar mondkapje nog op had…
Marieke Craamer