Sprinkhaansorbet
Wat zullen mijn ouders er straks van smullen op het kerstdiner. Ik ga ze een sorbet voorschotelen van mango-ijs gelé overgoten met caramel au beurre salé en een topping van sauterelle. Vooral deze laatste geeft het geheel een heerlijke nootachtige smaak. Zouden ze merken dat het gemalen sprinkhaan is?
'Zouden mijn ouders merken dat het gemalen sprinkhaan is?'
Als ik aan sprinkhanen denk, krijg ik altijd heimwee naar de kerstdagen in Oeganda. Een donkere man bij 30 graden in een kerstmanpak, dansvoorstellingen op school, met zijn allen naar het dorp. Hét antwoord op de achterhaalde vraag van Band Aid: 'Do they know it’s Christmas Time at all?' is: Jazeker, door de sprinkhanen. Afgezien van het feit dat ze in ‘Afrika’ ook gewoon een kalender hebben, weten Oegandezen precies wanneer het Kerst is. Niks warme sokken, warme chocomel, Elfstedentocht of kerststol. Nee, er staan sprinkhanen op het diner. Lekker gefrituurd met wat ui. Hmmmmm.
Mijn man heeft over zijn goede herinneringen aan deze tijd verteld. Toen hij kind was en in het dorp woonde, gingen ze in december met de hele familie op musenene (sprinkhanen) jagen. Samen de beestjes vangen en (levend) van hun pootjes, vleugels en voelsprieten ontdoen. Daarna hop, met z’n allen rond het haardvuur en roosteren maar. Gezellig!
In tegenstelling tot de Egyptenaren destijds, gebruiken de Oegandezen de jaarlijkse sprinkhanenplaag in hun voordeel. Ze van de insecten met een constructie op het dak. Lampen lokken de beestjes, waarna ze tegen metalen platen vliegen en in een opvangbak belanden. Iets dat tegen de schemering een hoop herrie geeft.
In deze tijd van het jaar zie je daar overal verkopers op straat met plastic emmers vol gefrituurde sprinkhanen op het hoofd. Ze zijn niet duur overigens, zo’n 1.000 Oegandese shilling (0,25 euro) voor een hoeveelheid van ongeveer vier theelepels. In de luxere bars eet je de beestjes van een bananenblad vergezeld van een stevig glas bier. Als dat geen fijn kerstgevoel geeft.