Buxus
Maanden terug heb ik een bananenplant aangeschaft. Niet vanwege de bananen, maar om een tropisch tintje in huis te halen. Dit jaar was er immers geen uitzicht op vakantie in verre warme oorden. Met deze plant kon ik een tropisch sfeertje in huis creëren. Nou ik heb het geweten. Dat sfeertje kwam er en wel in zo’n hoedanigheid dat ik er niet eens van had opgekeken als mijn plant bananen had gegeven. Zover is het niet gekomen. Wel gaf hij iedere week een nieuw blad.
Dat kan ik niet zeggen van mijn buxus. Hoewel heel Nederland zich zorgen maakt om de gestage afname van vlinders kreeg ik te kampen met een invasie van de vlindermot in mijn buxus. De kennis van het vlindermotje heb ik trouwens van internet gehaald.
Ik kwam tot de ontdekking dat mijn buxusleed werd gedeeld in vele tuinen'
Binnen de kortste keren was er geen groen blaadje meer te bekennen. Het gekke is dat ik het vlindermotje nooit heb waargenomen. Misschien was ik te laat. Op het moment dat ik mijn kaalgevreten buxus in de gaten kreeg waren de vlindermotjes natuurlijk al lang weer verdwenen.
Op mijn dagelijkse wandeling (ik dwing mij ertoe om iedere dag een voettripje te maken opdat ik mijn ledematen genoeg in beweging breng) kwam ik tot een verbazingwekkende ontdekking. Het buxusleed werd gedeeld in vele tuinen. We ademen in, we ademen uit en hebben geen idee van wat er allemaal in de lucht vliegt. Nou ja, zolang we het dan maar niet over virussen hebben, kunnen we het nog wel aan. Of zie ik nu een actiegroep viruswaanzin de hoek om komen. Nee, het zijn slechts jongeren die zich vervelen en alles de lucht in laten vliegen. Je bent jong en je wilt wat. Ik ben oud(er) en weet wel wat. Wil je mot hebben, val dan de buxus aan. Oh ja en even voor de duidelijkheid een buxus is een plant. 'Shout!' (Tears for Fears, 1985)
Pieta van der Mark