Kattenluikje
Onze zoon en schoondochter hadden een lief katje aangeschaft. U weet wel, zo´n enig ding dat snorrend onder je handen doorloopt, tegen je been op loopt te douwen en liefelijk gaat miauwen. Op verzoek van kleindochter moest er nóg een lief kleintje bijkomen, want dan had die eerste kleine, als ze alleen was, wat meer te dromen.
In het begin hadden die twee af en toe wat mot en ging er wat stuk. Je moet leren, als je huisdieren neemt die van alles uit gaan proberen. Denk aan het klimmen in de gordijnen, het vernielen van de bankbekleding met hun nageltjes en, als ze nog niet zindelijk zijn, het her en der neerleggen van de ontlasting in wat voor vorm dan ook. Maar goed, er wordt een kattenbak neergezet in de garage en langzaam begrijpen ze wat de bedoeling is.
Helaas komen ze erachter dat een van beide katten een plek achter de televisie als toilet is gaan gebruiken, zodat er na enig onderzoek twee hopen in de kamer blijken te liggen. Na oefenen krijgen ze het voor elkaar dat beide dieren zindelijk zijn. Zo heb je eindelijk rust, reinheid en regelmaat in huis. Het gaat een tijdje goed, iedereen is tevreden en met z´n allen genieten zij van de kleine tijgertjes die in de tuin allerlei kleine diertjes proberen af te maken. Hé, waar heb ik dat eerder gehoord? Maar goed, daar ging het niet over.
'Probeer jezelf, als je hoognodig moet, maar eens door zo'n kattenluikje te wringen'
Op een gegeven moment wordt ontdekt dat Puck haar behoefte weer aan het strooien is in huis. Er is toch een kattenbak? Daar kan zij haar behoefte toch op kwijt? Puck was in de tussentijd flink gegroeid, maar het kattenluikje bleek helaas niet te zijn meegegroeid En als je hoognodig moet, probeer je dan maar eens door zo’n te klein luikje te wringen...
Wim Admiraal