'Dokter Covid wilde me vermoorden'
Vervolg van de voorpagina
“Je beleeft alles heel helder, anders dan in een droom. Het voelde levensecht. En de angsten die ik moest doorstaan, voelden ook levensecht.”
Geheimzinnig medisch onderzoek
In haar waantoestand is ze ook in een ziekenhuis, om mee te werken aan een geheimzinnig medisch onderzoek onder leiding van dokter Covid. “Hij is een heel gemene man die mij het leven zuur maakt omdat ik niet mee wil doen aan zijn experiment. Hij dreigt me te vermoorden en mijn kinderen iets aan te doen. Ik kan niets zeggen omdat ik iets in mijn mond heb – wat waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat ik in werkelijkheid geïntubeerd was. Pas later besef je dat het allemaal niet echt is, maar op het moment zelf dacht ik echt dat hij Raymond iets had aangedaan. In mijn waan kreeg ik zelfs een handgeschreven rouwkaart van mijn schoonmoeder! Je bent de hele tijd alert, hebt geen rust. Geen wonder dat ik kapot was toen ik wakker werd.”
BARS-therapie
Eenmaal terug in de ‘echte’ wereld is ze nog niet direct van haar waanbeelden af. “De twee liepen door elkaar heen. Ik vertrouwde verpleegsters en dokters niet, dacht dat ze in het complot zaten. Zeker toen ze zeiden dat Raymond niet dood was, maar springlevend. ‘Het is allemaal niet gebeurd’, werd me verteld. Maar dat geloofde ik niet. In elk geval niet direct. Het was ook heel gek dat ik dingen herkende in de kamer, maar totaal geen idee had wat er precies gebeurd was. Ik heb medicijnen gekregen om uit mijn delier te komen en wilde heel graag naar huis. Maar eenmaal thuis was ik er nog niet: niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk moest ik herstellen. Ik kon bijvoorbeeld nog steeds niet slapen zonder de hand van Raymond vast te houden. Ik had last van paniekaanvallen en flashbacks. Uit persoonlijke interesse heb ik me ooit verdiept in BARS-therapie, waarbij je punten op het hoofd op een bepaalde manier moet aanraken. De werking is vergelijkbaar met EMDR. Raymond heeft dat bij me uitgevoerd en dat heeft me enorm geholpen om mijn trauma – want dat is het delier voor mij geweest - te verwerken.”
Lotgenoten
Irene schreef haar ervaringen van zich af in het boek ‘Nachtmerrie op de IC’, dat ze ‘voor de grap’ aan uitgeverij Boekscout aanbood die vrijwel onmiddellijk toehapte. De reacties die ze op haar boek krijgt zijn veelal positief. “Al zijn er ook mensen die het te heftig vinden om te lezen, en dat kan ik me ook heel goed voorstellen. Ik heb inmiddels ook contact gezocht met lotgenoten en opvallend genoeg overlappen onze ervaringen zich gedeeltelijk. Dat vind ik heel bijzonder. Ik heb nog wel wat lichamelijke klachten en ben snel vermoeid, maar hoop desondanks eind van de maand weer aan het werk te kunnen. Dit hoofdstuk wil ik sluiten. Hopelijk kan ik er, door mijn ervaringen te delen, mede voor zorgen dat er meer bekend wordt over het fenomeen delier.”
Irene’s boek ‘Nachtmerrie op de IC’ is verkrijgbaar via boekscout.nl.