Een buiging
De wereld zit in zak en as. Af en toe grijpt het coronamonster mij ook bij de keel. Ik zit in de risicogroep als langdurig diabeet in combinatie met mijn leeftijd… Toch realiseer ik mij dat ik ook zeer bevoorrecht ben. Ik kan zo de tuin inlopen. Een dikke vette hommel vliegt zoemend in de hangende bloemen van de staartaar. Ik voel het zonnetje op mijn gezicht. De helleborussen zijn op hun mooist. Net als de kievitsbloemen die opkomen. Bij de vijver gele vlekken met slanke sleutelbloemen. Allemaal lijken ze een buiging te maken voor al die mensen die zich dapper verzetten tegen het virus. Het is gek te ervaren dat de natuur zich niets aantrekt van alle ellende. Het lijkt dwars tegenover de narigheid onverstoorbaar optimisme rond te strooien. Dat is wel net wat we nodig hebben!
Meer info op www.dezintuigentuin.nl. Hier kan men zich ook abonneren op de Natuurgekwetter-column uit deze krant.