Crisisteam Allente zorgt voor noodopvang voor Waardse kinderen
HEERHUGOWAARD - Sinds de start van de coronacrisis heeft Allente opvang en onderwijs meteen een crisisteam gevormd, waarin directeuren, bestuurders en regiomanagers van de scholen en kinderopvanglocaties van Allente zich hebben verenigd. Belangrijkste taak was van meet af aan noodopvang regelen voor mensen die niet thuis kunnen werken, de zogeheten vitale beroepen.
Directeur Monique Mul is trots op medewerkers
Monique Mul, bestuurder van Allente vertelt: "Deze noodopvang richt zich in de eerste instantie op kinderen tussen nul en twaalf jaar. Om de RIVM-richtlijnen zo goed mogelijk te volgen, werken we in kleine groepen van maximaal vijf kinderen per groep. De noodlocaties zijn gevestigd in Broek op Langedijk in het kindcentrum Mayerslot en in Heerhugowaard op de Helix. Naast deze locaties zijn ook kindcentrum Atalanta en de Sint Jozefschool in Heerhugowaard nog geopend voor noodopvang. Behalve deze vorm van opvang zijn we momenteel in overleg over mogelijke zevendaagse noodopvang en wellicht zelfs 24-uurs opvang voor mensen die in de zorg werken. Als crisisteam zijn we steeds aan het anticiperen op de ontwikkelingen; elke dag kan om een nieuwe maatregel vragen." Zoals het onderwijs. "Nu bekend is dat de kinderen langere tijd niet naar school kunnen, is het belangrijk dat het onderwijs op de opvang ook gewoon doorgaat. Binnen Allente is het mogelijk om nauw contact te onderhouden met de onderwijsteams, omdat we één organisatie zijn. De teams zijn naast het thuisonderwijs ook beschikbaar voor de kinderen in de noodopvang."
'Veiligheid van kinderen en personeel staat voorop'
Begrip
Is er geen stress? "Van meet af aan loopt alles eigenlijk erg goed, terwijl we zo'n extreme situatie natuurlijk nog nooit hebben meegemaakt. In het allereerste begin was het uiteraard zoeken, ook voor de ouders. Wie heeft er recht op noodopvang, wie niet? Hoe brengen we in kaart hoeveel kinderen we kunnen verwachten en hoeveel pedagogisch medewerkers moeten we daarvoor inzetten. Maar ik kan niet anders zeggen dan dat we alle begrip en medewerking krijgen. Niet in de laatste plaats van onze pedagogisch medewerkers en van alle leerkrachten, voor wie ook opeens alles anders is. Eigenlijk van de ene op de andere dag. Als de veiligheid van alledag wegvalt is dat voor iedereen moeilijk. Communicatie en openheid zijn hierin van wezenlijk belang."
Bij twijfel, blijf thuis
Veiligheid staat voorop, zowel voor de kinderen in de opvang als voor het personeel. "Dat betekent dat kinderen die verkouden zijn al niet naar de opvang mogen, hoe vervelend dat ook is. Maar zij kunnen de medewerker weer aansteken en die kan het op haar beurt weer doorgeven aan iemand anders, enzovoorts. Dat risico moet worden uitgesloten. Om ons personeel die discussie te besparen, is er op de noodopvang altijd een leidinggevende aanwezig die de tijd en ruimte heeft om het uit te leggen. Maar ik moet zeggen dat er veel wederzijds begrip heerst. We zitten tenslotte allemaal in hetzelfde schuitje." Als een pedagogisch medewerker zelf de lichtste verkoudheidsklachten vertoont, dan mag hij of zij niet komen werken. "Dat is afzien voor ze, en het geeft schuldgevoelens en machteloosheid. "Als je werkt in de kinderopvang of het onderwijs, dan is dat een roeping. Deze mensen willen er altijd zijn voor 'hun' kinderen, zeker in zulke onzekere tijden. Bij de leerkrachten merk ik een onverdeeld enthousiasme om dit zo goed mogelijk aan te pakken, er komen allerlei mooie initiatieven voorbij. Whatsappgroepen, online les, challenges om iedereen
'De werkenden staan momenteel echt in de frontlinie, daar zijn we ons van bewust'
Monique Mul
gemotiveerd te houden, vloggen, filmpjes op Instagram: de leerkrachten halen alles uit de kast om vooral door te gaan met hun lessen. Ik vind dat fantastisch!"
Veel pedagogisch medewerkers zitten ook noodgedwongen thuis, omdat er minder kinderen in de opvang zitten. "Dat valt niet mee voor ze. We proberen ze thuis te laten werken aan bijvoorbeeld verslagen die moeten worden geschreven, kindvolgssystemen die moeten worden ingevuld en alvast voorbereidingen te treffen voor wanneer ze weer op hun groep staan."
Trots
Ondanks de onzekerheid en de angst overheerst vooral een gevoel van trots bij Monique en haar collega's. "We vragen echt veel van het personeel. De werkenden staan momenteel echt in de frontlinie, daar zijn we ons van bewust. En de medewerkers die thuiszitten voelen zich soms nutteloos en onmachtig. Dat is allemaal niet makkelijk. Maar we komen hier weer uit, daar ben ik van overtuigd.
Bovenal wil ik mijn waardering uitspreken voor iedereen binnen Allente, maar ook aan alle ouders, ik ben trots op wat we allemaal realiseren met elkaar, en in zo'n korte tijd."