Sorry juf
(Geschreven in de week dat de scholen weer begonnen)
Lieve juf, deze week krijgt u mijn kinderen weer onder uw hoede en ik kan u hier niet genoeg voor bedanken. Bij deze wil ik u alvast mijn welgemeende excuses aanbieden. Sorry dat mijn kinderen straks ietwat onaangepast op school komen. Na acht weken thuisonderwijs en vakantie zijn er inmiddels wat manieren ingeslopen die u misschien niet kent of waardeert. Mijn kinderen doen dit niet expres. Mocht u mijn zevenjarige kwijt zijn tijdens het speelkwartier, kijkt u dan even in de bosjes naast het kleuterplein. Grote kans dat u haar daar vindt met haar Liga, want hier heeft ze de afgelopen weken vaak gepicknickt met haar broertjes en zusje.
Maar ook ik moet weer even schakelen juf. Het kan zo zijn dat ik ze ‘s ochtends vroeg per ongeluk in pyjama aflever. En dat ik zelf in mijn pyjama achter ze aan waggel. Aankleden deden wij de afgelopen weken vaak pas na de lunch. Neemt u mij dat niet kwalijk. Mijn twee kleuters zullen het moeilijkst in het gareel te brengen zijn. Zij doen al weken niet meer aan werkboekjes, knutselwerkjes en ingestudeerde liedjes. Ik vond het namelijk heerlijk als ze even uit mijn aura waren, dus buiten of op hun kamer speelden. U zult bij Evy waarschijnlijk weer van nul af aan moeten beginnen…
Ik wil u waarschuwen dat ik mijn maatschappelijk werk de afgelopen weken grondig heb gedaan. Daardoor voelt u zich wellicht wat genegeerd door mijn kroost. Ik heb ze goed geïndoctrineerd met de 'anderhalluf meter' (en anders Ali B. en Judeska wel), waardoor ze weids om u heen zullen lopen alsof u het coronavirus zelf bent. Excuus daarvoor.
Eén lichtpuntje: er is ook een aantal zaken onveranderd gebleven. Want wat ze nog steeds heel goed kunnen is drammen, vasthouden aan hun vrijheid van meningsuiting, discussies voeren en het grandioos tentoonstellen van Oost-Indische doofheid. En ook dansen, rennen en in een kring rondspringen kunnen ze zeker nog. Dat valt dan weer mee juf. Ik wil u bij deze met klem vragen om een aantal teddyberen achter de ramen te zetten, af en toe een Disney-film aan te zetten en veelvuldig aan hun kop te zeuren dat ze hun troep moeten opruimen. Dan voelen ze zich in ieder geval weer snel thuis.