Gedicht Henriëtte Henskens
Henriëtte Henskens schrijft: ‘Onlangs stond er in uw krant een artikel over het Burgerinitiatief van de Duinstichting tegen de boskap. Mevrouw Aukelien Jellema, Statenlid van de Partij van de Arbeid, had waardering voor mijn gedichten. Zij heeft voor het laatste overleg alle betrokkenen en Statenleden een gedicht gemaild via de Statengriffie.
Het gedicht gaat over de bomen , die helemaal versleten waren en waarvan sommige zelfs overleden zijn aan de inspanningen. Dit wil ik laten weten aan hun nageslacht.
Vele pijnlijke kromme ruggen
De dorpen Schoorl en Groet
en hun cultuurerfgoed
die danken hun bestaan
aan vele pijnlijke kromme ruggen.
Oudere inwoners zijn ontdaan.
Het waren hun vaders nog, die met de hand
schermbossen planten in puur zand.
Hun getuigenis leeft in ons voort,
het lijkt of men die niet meer hoort.
En wat zo noest werd aangeplant,
Moet het wijken van hogerhand?