‘We hopen dat het Museum weer snel open mag’
BROEK OP LANGEDIJK – Heel Nederland is al maanden in de ban van het coronavirus. Ook het Museum BroekerVeiling heeft al weken de deuren gesloten en er komt er geen enkele bezoeker in.
Vrijwilligers Rudolf ter Horst en Hans Jonker werken door
Alleen een aantal vrijwilligers, zoals Rudolf ter Horst en Hans Jonker, komen op de donderdag even langs om te kijken of er nog iets gedaan moet worden. Beide heren zijn al jarenlang betrokken bij de Houtploeg, voor timmerklussen en onderhoudswerken.
De 84-jarige Rudolf ter Horst is al ruim 22 jaar betrokken als vrijwilliger bij Museum BroekerVeiling. De Langedijker raakte op zijn 62ste al vervroegd in de VUT. Hij is jarenlang werkzaam geweest als vertegenwoordiger in de meubelsector. ‘’Ik las een oproepje in de krant dat het Museum vrijwilligers zocht. Ik had toch geen werk meer en maakte een afspraak. Tijdens de rondleiding over het terrein werd mij gevraagd of ik bij de hout en onderhoudsploeg wilde komen helpen. Dat doe ik tot op de dag van vandaag en in al die jaren heb ik toch wel de fijne kneepjes van het timmeren geleerd.’’
Fantastische sfeer
Het coronavirus heeft ertoe geleid dat het Museum de deuren moest sluiten en dat heeft impact gehad op de vrijwilligers. ‘’Hier en daar is nog wel wat gewerkt. Er lopen nogal wat dieren rond en die moeten verzorgd worden. Met mijn handicap, ik heb drie jaar geleden een hersenbloeding gehad, werd mij aangeraden om even een periode niet naar het Museum te gaan, omdat ik ook door mijn leeftijd bij de risicogroep behoor. Maar af en toe kijk ik even stiekem of alles of reilt en zeilt, want ik mis het wel’’, lacht Rudolf. ‘’’Sinds tien jaar is Hans Jonker mijn maat en samen hebben we de laatste jaren heel wat bouwwerkjes in elkaar gezet. De onderlinge sfeer is fantastisch en ik ga iedere donderdag met heel veel plezier naar het Museum.
Hans Jonker
Langedijker Hans Jonker (69) is al tien jaar betrokken als vrijwilliger bij Museum BroekerVeiling. ‘’In mijn eerste baan was ik werkzaam op een verzekeringskantoor. Maar dat duurde niet lang. Werken op een kantoor was niets voor mij. Ik wilde naar buiten. In de jaren daarna heb ik veel verschillende banen gehad. Ik heb onder andere gewerkt in een magazijn van vrachtwagenonderdelen. Zelfs nog een half jaartje in Curaçao gewerkt bij de Shell. Daar moest ik helpen met het demonteren van opslaginstallaties. Mijn laatste baas was Eecen Houthandel in Oudkarspel. Daar heb ik ongeveer negentien jaar gewerkt tot in 2010 het bedrijf werd overgenomen door Pontmeyer. Ik kon op mijn 59ste mijn WW aanvragen. Heel jammer, maar het was niet anders.’’
Gezellig
Een week nadat Hans geen werk meer had, nam hij contact op met het Museum. ‘’Ik moet iets te doen hebben. De hele dag thuis is niets voor mij. Tien jaar geleden was er een ploeg van vrijwilligers die het timmerwerk en het onderhoud deden. Ik werd meteen in de ploeg opgenomen en sinds die tijd ben ik er iedere donderdag. Ik had geen verstand van timmeren, maar wel van hout. Nu werk ik met Rudolf, Piet en Arend. Ik ben de jongste en ik vind het knap dat mijn maten, die al over de tachtig zijn, nog zo actief zijn. In de periode dat het Museum vanwege het coronavirus gesloten is komt een aantal vrijwilligers toch om wat werkzaamheden te verrichten. We hopen natuurlijk allemaal dat het Museum weer snel de deuren kan openen. Met publiek is het een stuk gezelliger.’’
