Zwart
'Hebben ze in de brand gestaan?’ vroeg de 12-jarige overbuurjongen olijk toen hij onze vers geschilderde tuinstoelen zag staan. In de brand? Grappig. De dag ervoor hadden we de houten stoelen pikzwart gebeitst, vonden we mooi.
Het waren de jaren tachtig. Witte grindtegels en witte kiezelpaden, witte plastic tuinstoelen en witte huizen waren toen de trend. Net als spoorwegbielzen en meterslange erfafscheidingen van coniferen. En zie: bijna veertig jaar later is alles anders; veel coniferen maken plaats voor haagbeuken en wit moet zwart. Of grijs. Huizen en schuren, dakpannen, tuintegels en grind, zwart is in en wit gedateerd. Wie wil er nog een biels in de tuin? Steigerhout is de landelijke mode en potdekselen. 'Die zwarte potdekselplanken zijn niet aan te slepen', glundert de verkoper zuchtend. Logisch, want eerlijk gezegd, de lelijke zuidmuur van onze oude tuindersboet is er bar van opgeknapt.
De nieuwe tuinkamer achter de boet is ook zwart gepotdekseld, met een groot kozijn erin en een prima uitzicht op de Vroonerplas en de huizen in de wijk Vroonermeer noord, die op één woning na, allemaal zwarte dakpannen hebben. Zwart is in, zwart doet ertoe. Black lives matters.
Wie van kleur houdt, heeft het in deze tijd niet makkelijk. Een dame uit Den Helder die haar huisje vrolijk appeltjesgroen schilderde moet zich voor het gerecht verantwoorden. Witte kippen? Niets mis mee, maar een mens wil wel eens wat anders. Toen twee van zijn kippen broeds bleken, bestelde buurman bevruchte eieren en liet ze door de post bezorgen. Wonderwel ging het goed en is hij nu de trotse eigenaar van een twaalftal haantjes en hennetjes. Het zijn Australorps, op twee na pikzwart en ze lijken op kraaien. Tussen het groen in zijn moestuin vallen ze nauwelijks op, ze vangen muggen en eten rupsen van de buxusmot. ‘ Hoeveel wil je er hebben?’ vraagt hij. Voor een pot eigengemaakte jam neem ik drie van zijn hennetjes over: ik kies voor het witte tweetal en … één zwarte.
Niet eerder had ik een zwárte kip, het is wel even wennen, hoor. Alsof ze in de brand heeft gestaan.
Geert van Diepen