Of we weleens ruzie maken? Zeker weten!
BROEK OP LANGEDIJK – Een kamer vol met bloemen, tientallen kaarten, een felicitatie van Koning Willem Alexander en Koningin Maxima en een bezoek van burgemeester Kompier van de gemeente Langedijk. Het kon niet op, dinsdag in huize Willemsen aan het Broekerplein.
“Het is alleen jammer dat we het vandaag niet met onze kinderen en kleinkinderen kunnen vieren,’’ zegt Hannie Willemsen (81). ‘’Dat komt door de corona, maar gelukkig gaan we het zaterdag overdoen. De kinderen hebben twee huifkarren geregeld en we gaan gezamenlijk, op gepaste afstand, ergens heerlijk lunchen. We nemen ieder geval de mondkapjes mee, want je weet het nooit.’’
Huwelijksakte
Burgemeester Kompier kwam natuurlijk niet met lege handen. ‘’We hebben in Den Helder, waar het echtpaar getrouwd is, de huwelijksakte opgevraagd en het document in een lijst verwerkt. Het is altijd even afwachten of de lijst de juiste kleur heeft, maar dat zat nu goed.’’ Het echtpaar trouwde op 29 september 1960. Hoe was de eerste ontmoeting? Joop Willemsen: “Ik was in Den Helder voor de dienstplicht bij de marine. Daar ontmoette ik mijn vrouw. Dat was in 1952. Zij is zeven jonger, maar ik dacht meteen ‘dat is een mooi meisje’. Na een paar jaar trouwden we en wilden graag ook in Den Helder wonen. Maar de woningnood was hoog, dus een huis, dat lukte niet. Na een paar jaar wilden wij toch trouwen en ik zocht toen een baan met een huis erbij dat werd in Gorkum. Waar ik eerst in een blikfabriek werkte en later bij het bedrijf HAK in Sleewijk, kon ik later een baan krijgen bij Komen en Kuin in Noord-Scharwoude én een woning. We hebben precies vijftig jaar gewoond in de Gladiolenstraat in Noord-Scharwoude en sinds 2015 wonen we heel fijn aan het Broekerplein.’’
Koninklijke onderscheiding
In de hal van huize Willemsen hangt een lijst met een oorkonde; de Koninklijke onderscheiding voor Hannie Willemsen. ‘’Ik heb onder andere 25 jaar als vrijwilliger gewerkt bij de Zonnebloem. Als bestuurslid bezoekwerk. Ik bezocht de mensen thuis en iedere keer vond ik dat een mooi moment als ik bij iemand binnenstapte,’’ zegt Hannie. ‘’Ik moet eerlijk bekennen dat ik blij was dat Joop afscheid nam van HAK. Mijn man was altijd weg en alleen op zondag waren we samen.’’ Ook deed Hannie vrijwilligerswerk voor de Allemanskerk. ‘’Dan ging ik ook op huisbezoek. Als iemand jarig was of een jubileum vierde. Ik heb ook jarenlang een onderneming gehad in Zuid-Scharwoude. ’t Winkeltje, met kunstnijverheid. Ik kan me nog herinneren dat er kilo’s bloedkoralen kralen gebruikt werden en dat ik een groot assortiment hoeden verkocht. Ongeveer twintig jaar heb ik dat gedaan en alleen in de middaguren, want in de ochtend ging ik naar school. Daar begeleidde ik Marokkaanse kinderen.’’
Veel reizen
Toen de drie kinderen uit het ouderlijk huis waren vertrokken, gingen Joop en Hannie graag op reis. Hannie lacht: “De eerste jaren bijna elk jaar naar Terschelling, dat wilde Joop erg graag, maar ik wilde wel wat meer van de wereld zien. En dat is ook gelukt. Of we wel eens ruzie hebben gehad? Zeker weten. Helemaal als we naar het strand gingen en we samen een windscherm moesten opzetten. Dat lukt voor geen meter.’’ Ondanks zijn hoge leeftijd bezorgt Joop meerdere keren in de week maaltijden. “Ik wil dit wel tot m’n honderdste doen. Verder bezorg ik wat boekjes voor Museum Broeker Veiling en geniet ik met volle teugen van het buiten zijn. Ik heb een volkstuintje in Zuid-Scharwoude.’’ Het echtpaar straalt geluk uit. Zijn blij dat de kinderen en kleinkinderen allemaal goed terecht zijn gekomen.
Zaterdag wordt het diamanten huwelijk gevierd met de kinderen en kleinkinderen op de Veluwe. Dan is het feest compleet.