In Memoriam: Hans Duin
8 november 1949 Middenmeer – 10 juni 2020 Schagen
Creatieve doorzetter pur sang gaf de krant kleur
Mogge Warner, heb jij nog wat ruimte deze week? Met deze opgeruimde toon sprak Hans mij wekelijks aan, persoonlijk via de telefoon of via Whatsapp. Voor ons als twee geroutineerde journalisten was één zin of, als we elkaar zagen, één blik vaak al voldoende. We wisten wat we aan elkaar hadden en gaven elkaar de ruimte die elke journalist nodig had. Voor de Omring Express en Schager Nieuwsblad/Schagen op Zondag was Hans niet aan regels gebonden. Ik wist dat hij altijd vakwerk zou leveren binnen de gestelde kaders die Rodi Media stelt.
Hans en ik kennen elkaar al lang, zo’n twintig jaar, toen we allebei de sport deden voor het Noord-Hollands Dagblad. Hij in de regio Schagen, ik in de regio Waterland. Er werd regelmatig gepraat op de redactie over zijn opmerkelijke overstap. Hoe een jongen, met ouders die met Hotel Lely groot waren geworden in de horeca, voor een boekhoudkundige opleiding koos om uiteindelijk zijn hart te laten spreken. Rond zijn vijftigste nam Hans namelijk een rigoureus besluit: hij koos fulltime voor de journalistiek.
Schrijven deed hij al van jongs af aan. Hans schreef als tiener het clubblad van vv Flevo in Middenmeer vol. Sport of beter verwoord het schrijven erover was zijn passie. Net als het organiseren van dingen. Jarenlang was hij het gezicht van de Spartahal: hij was er voorzitter, penningmeester en gastheer van de zaalvoetbal- en handbalclubs. Maar hij had meer in zijn mars: hij zat al als jongen in de organisatie van een Middenmeers muziekfestival en stond als volwassene mede aan de basis van het internationale folkloristische dansfestival dat een begrip is geworden in de Kop van Noord-Holland.
Na zijn pensionering ging hij vol de cultuursector in. Omdat hij daar zijn gelijkgestemden vond: vrije, creatieve geesten. Ik heb veel mooie stukjes over optredens in Scagon en elders in de regio mogen ontvangen. Wat ik niet wist is dat Hans ook boekwerken heeft geschreven, zoals de ‘Beste 100 voetballers uit de regio Schagen’ en ‘Toverlicht op de gracht’ over de oude bioscoop van Schagen.
Daadkracht kenmerkte hem. Zijn krachtige stem en pen verhulde echter zijn fragiele gezondheid. Hans kwam de laatste jaren als COPD-patiënt weinig meer buiten. Zijn sterven kwam toch onverwachts. De pijn die zijn zoon Casper, eveneens journalist en enig kind, voelt kan ik als geen ander begrijpen daar mijn vader begin juni ook is overleden.
Hans’ erfenis is evident: hij heeft journalistiek de toon gezet in Schagen. Zijn benoeming in februari tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau kwam net op tijd, maar was vooral heel erg verdiend. Net als de erehaag die dinsdagmiddag voor hem op straat in Schagen werd gevormd.
Warner de Weerd
