Aanbieding
Wanneer ik de supermarkt verlaat, kijk ik nog even in de etalage van de kledingwinkel aan de overkant.
Mijn oog valt direct op een enkellaarsje. (Of is het een enkel laarsje?) Een neutrale kleur, met aan de zijkant een stukje stof met kralen en spiegeltjes. Goede hakhoogte en het voor mij juiste model.
Er staat een papieren bordje bij met het bedrag: vijf euro. Dat lijkt mij niet te kloppen. Ik besluit dan ook om naar binnen te gaan en de prijs te verifiëren.
Een oudere dame met een geblondeerd, lang kapsel staat zichtbaar kauwend achter de toonbank. Met de laars in mijn hand,informeer ik naar de prijs.
Ze trekt haar wenkbrauwen op en antwoordt als vanzelfsprekend: 'Natuurlijk klopt het. Het staat er toch op?"
"Mag ik dan misschien de andere laars? Dan kan ik beide passen."
Mevrouw slaakt een diepe zucht en zakt moeizaam door de knieën . Ze neemt een soort van 'snoekduik' onder de grote tafel, die in het midden van de winkel staat.
Er staan ongeveer vijftien schoenendozen. Mevrouw verschuift er enkele en tilt hier en daar een deksel op. Hoofdschuddend komt ze na enige tijd weer overeind. Haar leesbril, die zij op haar voorhoofd draagt, valt bij deze beweging op de grond.
Als ze deze weer terug plaatst op de juiste plek, komt het verlossende antwoord. "Nee, die andere laars is er niet. Maar ja, het is ook een koopje. Wat wil je nou eigenlijk?"
Nu is het moment gekomen dat IK mijn wenkbrauwen optrek. Een leuke aanbieding, dat wel. Maar ik maak er toch maar geen gebruik van. Een gemiste kans…
Isa Bron