10 vragen aan Lia Rezelman
Dealen met beperkingen bij een uitvaart is erg lastig. In het begin van coronatijd geen koffie en thee en het beruchte plakje cake, geen samenzijn om de ontlading te delen, die zo belangrijk is na de afscheidsdienst. De knuffel, arm om je schouder die nabestaanden zo nodig hebben. De wensen die er zijn voor het afscheid antwoorden met: Nee het kan niet, dit is niet wat we gewend zijn. Alles was altijd mogelijk… Maar er zijn ook vele creatieve oplossingen, uitvaarten die in de open lucht plaatsvinden, live-stream, consumpties aan het gereedstaande buffet. Ik hoop dat het weer snel 'normaal' zal zijn, afscheid nemen op afstand is niet menselijk.
De vraag van Jacco Huibers: Hoe is het om in coronatijd te moeten dealen met de beperkingen bij een uitvaart?
Wie bent u?
Ik ben Lia Rezelman en 56 jaar geleden geboren in Zuid-Scharwoude. Ik ben in 1983 getrouwd met Hans, wij hebben twee kinderen en zijn trotse opa en oma van een kleindochter en kleinzoon. In 1990 ben ik begonnen als uitvaartverzorgster, in het begin voor één uitvaartvereniging en nu inmiddels voor alle uitvaartverenigingen in Langedijk. Ook werk ik voor verenigingen in Schoorl, Dirkshorn en in Heerhugowaard. Voor mijn vader en moeder doe ik mantelzorg, wandel graag met de hond. Lid zijn van een club of sporten op vaste tijden is lastig omdat ik nooit weet hoe mijn dag verloopt. Ik ben 24 uur, 7 dagen in de week bereikbaar voor het mooie en dankbare werk wat ik mag doen.
Van wie bent u dr ien?
Ik ben er één van Jan Beemsterboer en Agnes Groot, mijn vader was ruim 40 jaar internationaal chauffeur. Mijn moeder heeft in de huishouding gewerkt bij diverse gezinnen. Samen hebben zij een gezin met 5 dochters, waarvan ik de oudste ben. Ze hebben eerst aan de Dorpsstraat in Zuid-Scharwoude gewoond en daarna vele jaren aan de Langebalkweg. Nu wonen ze sinds een paar jaar in een appartement in de Westervenne, wat hen heel goed bevalt.
Wat heeft u met dit dorp?
De gezelligheid, de vriendelijke mensen die er wonen, geven mij een vertrouwd en warm gevoel. De mensen zijn behulpzaam en wanneer er iets georganiseerd moet worden sta je nooit alleen. Het dorpse karakter, de ons kent ons-mentaliteit, ik hoop dat het behouden blijft.
De mooiste plek?
Er zijn veel mooie plekjes in Langedijk, het Oosterdel, t Waardje, het Geestmerambacht, maar ik kom graag in het Diepsmeerpark in Oudkarspel, waar je heerlijk met je hond kan lopen.
Welke herinnering aan dit dorp is u dierbaar?
De eerste ontmoeting met Hans in de 'bollenboet' aan de Hopmansweg in Oudkarspel. De kermis in Zuid-Scharwoude, 9 eeuwen Langedijk o.a André Hazes, BZN in schuur De Heerlijkheid, de zuurkoolmaaltijd, waarbij ik mocht helpen om de stamppot op de bordjes te scheppen.
Als u burgemeester was?
Ik zou een gastheer, cq begraafplaatsbegeleider aanstellen om voor te gaan op de algemene begraafplaatsen in Langedijk. Deze persoon heeft als taak de rouwstoet te begeleiden naar het graf en de benodigde papieren voor het begraven in ontvangst te nemen. Meer aandacht geven aan het gemeentegroen; de snipperstukken en op de algemene begraafplaatsen.
Wat is het beste advies dat u ooit kreeg?
Ik kreeg advies om de opleiding uitvaartverzorging te doen van mijn schoonvader. Ik ben hem nog steeds heel dankbaar en blij dat ik dit heb gedaan.
Wat is uw toekomstwens voor Langedijk?
Het is een beetje een cliché, maar ik hoop dat we met z’n allen onze schouders eronder blijven zetten en sterk blijven om dit mooie dorp en straks samen met Heerhugowaard het prachtige karakter behouden wat we samen uitstralen.