Michel en Rosanna in Vietnam.
Michel en Rosanna in Vietnam. (Foto's: aangeleverd)

Alkmaars stel in Vietnam, achtervolgd door corona

ALKMAAR – ‘’We hebben geluk gehad’’, beseft Alkmaarder Michel Ranzijn, die samen met zijn vriendin Rosanna net op tijd terug was van een enerverende rondreis door Vietnam. Van 27 februari tot en met 18 maart beleefde het duo ‘een onvergetelijke belevenis’. Waar normaal gesproken een trip naar Zuidoost-Azië al een avontuur op zichzelf is, bleek dat nu extra spannend door onder meer een gebroken voet, de razendsnelle opmars van het coronavirus en hier en daar angstige momenten.

Michel en Rosanna: 'We hebben geluk gehad’

‘’Toen we vertrokken, leek alles nog tamelijk onschuldig. In Nederland was nog niets aan de hand. Nul gevallen. We bleven er daardoor luchtig onder in het begin’’, vertelt Michel, die misschien ergens ook wel wist dat het slechts een kwestie van tijd was voordat het virus meer terrein zou winnen. "Bij vertrek werden we gewaarschuwd door familie en vrienden. Moet je daar nou wel heen? Vietnam. Het ligt vlakbij China. Dat is toch niet handig? Dat waren wellicht terechte opmerkingen, maar achteraf was het een uitgelezen moment om te vertrekken.’’

Aankomst

De expeditie verliep vanaf de noordelijke hoofdstad Hanoi richting het meer tropische zuidelijke Ho Chi Minhstad. Een bekende route voor backpackers. ‘‘Beklemmend was de aankomst op het vliegveld van Hanoi. We zagen passagiers in quarantaine zitten. Achter glas. Heel naar gezicht. Na een lange vlucht is zoiets vanzelfsprekend een nachtmerrie’’, vertelt Rosanna, die op Schiphol al doorkreeg dat het menens was: ‘’Veel mensen droegen mondkapjes in Amsterdam. Het faciliteert wel een akelige afstandelijke sfeer. Eigenlijk waren wij er niet zo mee bezig op dat moment. We wilden gewoon genieten van de vakantie. De kop was eraf. In Hanoi werd tijdens een avond stappen voor het eerst de temperatuur opgemeten bij binnenkomst in een club. Het bleek de eerste van velen. Michel: ‘’Dat was een vreemde gewaarwording, maar ook dat went snel. Het mooie aan Vietnam is dat ze allemaal – na invoering van maatregelen - heel gedisciplineerd te werk gaan. Dat kan natuurlijk beangstigend overkomen wanneer je net aankomt, maar is eigenlijk heel efficiënt.’’

Voetbreuk

Je moest goed zoeken, maar je vond ze nauwelijks: Chinezen. Doorgaans vormen ze een groot deel van het toerisme in Vietnam. Michel: ‘’Het meest vreemde tijdens de reis? Ongetwijfeld de rust. Het was zo ontzettend relaxed. ’’ Aan die goddelijke ontspannen sfeer kwam halverwege abrupt een einde. Zo leek het, want Rosanna brak op ongelukkige wijze haar voet door een naar eigen zeggen ‘cliché scooter ongeluk’. Rosanna: ‘’Het lijkt het einde van je reis, maar dat was het zeker niet. Eigenlijk hebben we ontzettend genoten van een prachtige vakantie, maar achteraf toch wel een beetje door het oog van de naald gekropen. Niet zozeer door de gebroken voet, maar meer door het achtervolgende coronavirus. Telkens als we een plek verlieten, kwam een corona geval naar voren. Zoals bijvoorbeeld de in quarantaine gezette Nederlanders in Hoi An. Wij waren daar net weg. Halong Bay: hetzelfde verhaal. Ninh Binh idem dito.’’ ‘’Achteraf realiseer je dan dat ‘het virus’ je achtervolgd heeft en je de dans ontsprongen bent’’, knikt Rosanna, die met de dans voornamelijk de ‘quarantaine in het buitenland’ bedoelt.’’

Preventief

Ranzijn vervolgt: ‘’Toen sloeg de paniek even toe. Druk overleg van de aanwezige deskundigen kwam behoorlijk beangstigend over. Het zal toch niet? Nader onderzoek van een arts en verwoede pogingen om uit te leggen dat alles prima te verklaren is, zorgden voor het gewenste resultaat. We mochten naar binnen om het gips van Rosanna open te laten snijden voor de terugvlucht naar Nederland. Voor hetzelfde geldt zitten we veertien dagen in quarantaine in Ho Chi Minhstad.’’ Woensdag 18 maart kwam het stel – met wat achteraf blijkt een van de laatste KLM-vluchten - terug in Nederland. Je merkt aan alles dat corona de wereld in z’n greep heeft. Het zijn rare tijden. ‘Wid times’ zei een van de bewoners in Ho Chi Minhstad, die daarmee waarschijnlijk hetzelfde bedoelde. Het is bij iedereen doorgedrongen: samen moeten we er alles aan doen om dit zo snel mogelijk tot een goed einde zien te brengen. Het zijn onzekere tumultueuze tijden waarin ook juist weer mooie dingen kunnen ontstaan. Mensen helpen elkaar, kijken naar elkaar om: hartverwarmend.’’

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding