Kermis
Ik mis dat gevoel, juist nu je er niet bent.
Dat gevoel dat je me vanaf onze eerste ontmoeting gaf. Wat liet je me leven, ontdekken en genieten. Je was nieuw voor me, speels en uitdagend.
Sinds die eerste ontmoeting ben ik altijd verliefd op je gebleven. Je draaide er nooit omheen. Je bent er maar drie dagen per jaar, daar moet ik het mee doen. Dat weet ik.
Maar als je neerdaalt uit de hemel met al je verleidingen, is het lange wachten me meer dan waard.
Als onze jaarlijkse ontmoeting van start gaat, weet ik weer waarom ik zo gek op je ben. Het is je warmte bij binnenkomst, het zijn de vrienden en bekenden die er altijd zijn en het is de livemuziek die klinkt.
Chique gekleed hoef ik niet van je, een korte broek, een zwart shirt en oude schoenen vind je prima. Daar hou ik van. Van dat pure.
Op onze ontmoetingen drinken we altijd een biertje. En dan nog een paar.
Langzaam maar zeker trek je me verder je wereld in. Je danst met me, sjanst met me, omarmt me, kust me en doet me beseffen dat onze liefde voor eeuwig zal zijn.
De dag na onze ontmoeting zijn er slechts nog enkele getuigen. De schoenen die buiten bleven staan, het hoopje natte kleren en de lege knip. Hier en daar duiken er nog wat foto’s op.
In bed draai ik me nog even om en droom heerlijk van je.
Op een wolk zie ik je voorbijdrijven, op weg naar de feesthemel waar je ongetwijfeld zult wonen. Naast je een kaneelstok en een roze beertje uit de schiettent. Je geeft me een handkus.
Jouw stijl en klasse. Jouw durf en energie. Uniek en gepassioneerd.
Lieve kermis. Liefde voor het leven. Kom snel terug.