Karin samen met haar ouders Co en Git in de tuin van Philadelphia in Zwaag.
Karin samen met haar ouders Co en Git in de tuin van Philadelphia in Zwaag. (Foto: Theo Annes )

'Begeleiding Philadelphia verdient grote pluim'

ZWAAG - De 39-jarige Karin Berkhout woont nu ruim twee jaar met veel plezier op de woonlocatie Dorpsstraat in Zwaag van Stichting Philadelphia. Karin, die een verstandelijke en lichamelijke beperking heeft, zit hier volgens haar ouders Co en Git uit Nibbixwoud helemaal op haar plek. En dat is tijdens het interview duidelijk aan Karin te merken. Je kunt goed zien dat ze het hier naar haar zin heeft. Co: "Karin is hier helemaal 'opgenomen' in de groep van in totaal dertien bewoners. Iedereen gaat hier respectvol met elkaar om." En hoewel de coronatijd absoluut niet makkelijk was, zijn Co en Git van mening dat Philadelphia er ontzettend goed mee is omgegaan. "De begeleiding verdient een grote pluim."

'We willen onze cliënten zoveel mogelijk beschermen'

Voor de coronacrisis kreeg Karin zo'n drie keer per week bezoek van haar ouders. Co: "Elke donderdagavond drink ik koffie bij Karin. Mijn vrouw haalt haar elke maandagavond op om samen te gaan sporten en op dinsdag haalt ze Karin op voor de fysiotherapie. En als het mooi weer is, gaan we regelmatig samen fietsen. Voor de duofiets van Philadelphia heb ik een plastic scherm gemaakt, zodat we er af en toe samen op uit kunnen."

Geen risico

Richard Krop, begeleider bij de woonlocatie op de Dorpsstraat, vertelt: "Toen de coronamaatregelen werden afgekondigd, heeft Philadelphia gekozen voor een complete lockdown. We wilden geen risico lopen en onze cliënten zoveel mogelijk beschermen. Natuurlijk was dat voor een aantal bewoners heel moeilijk te begrijpen. Van de een op andere dag mochten ze geen bezoek meer krijgen en niet meer naar hun werk of de dagbesteding."


'De bewoners zijn naar elkaar toegegroeid'

"In het begin was het wel vreemd", blikt Git terug. "Co en ik kwamen wel langs, maar dan bleef Karin binnen achter het glas staan en zwaaiden we naar elkaar. Het liefste wil je haar natuurlijk vasthouden en knuffelen. Dat was moeilijk. Gelukkig ging Karin er heel goed mee om. Ze leek het wel te begrijpen. Om het wat makkelijker voor Karin te maken, zeiden wij steeds: als je te dichtbij komt, word je ziek." Co vult aan: "Dat Karin niet naar haar werk in de Rode Luifel in Hoorn kon, vond ze niet zo erg." Hij lacht: "'Ik heb vakantie', zei ze steeds. Verder konden we ook vaak met Karin beeldbellen. Een heel mooie uitkomst."

Muziek

Tijdens de lockdown moesten alle bewoners thuisblijven. "Inmiddels zijn de regels natuurlijk wat versoepeld, maar in die tijd misten zij hun werk of dagbesteding", legt Richard uit. "Op andere manieren zorgden we voor structuur en we bedachten andere activiteiten. Zo hebben we heel veel met muziek gedaan. Dat zorgde voor veel plezier en verbinding tussen de bewoners. Wat dat betreft heeft die coronatijd ook wel voor iets positiefs gezorgd. De bewoners zijn echt naar elkaar toegegroeid. De saamhorigheid is groot."

Tuin

Git: "Natuurlijk hadden ze mazzel met het mooie weer. Ze hebben hier zo'n prachtige tuin, daar is zeker in die tijd goed gebruik van gemaakt." De moeilijkste tijd is voor Karin en haar ouders nu voorbij. Richard: "Elke bewoner mag nu twee vaste bezoekers ontvangen. Natuurlijk blijft iedereen anderhalve meter afstand van elkaar houden en bij binnenkomst worden eerst de handen gewassen." Git besluit: "Het is fijn dat we weer bij Karin langs kunnen komen, als we van tevoren maar even bellen. De protocollen die we van Philadelphia ontvangen hebben, zijn heel duidelijk. Alle ouders zijn heel goed geïnformeerd. Philadelphia heeft het heel goed gedaan."