De zeventienjarige Dewey.
De zeventienjarige Dewey. (Foto: Stern Apperloo)

Broer Dewey

DEN HELDER - "Altijd bereikbaar. Als er iets is dan zijn ze er voor je. Dat geeft een perfect gevoel van geruststelling.Als ik terugkijk dan ben ik, Dewey (17), dankbaar dat ik ben zoals ik nu ben. Na alles wat ik heb meegemaakt. Dankzij Wij zijn BROER."

Door Rien Berends

'Ik voelde het als een nieuwe kans'

Dewey vervolgt: "Het lage zelfbeeld dat ik van mezelf had, werd op de basisschool extra versterkt. Ik werd uitgescholden, geslagen en geschopt. Het waarom was me niet duidelijk. Ik durfde het thuis niet te vertellen. Tot het te veel werd. Ik werd meteen van school gehaald. Mocht in groep 7 naar de Vrije School. Dat was leuk. Helaas ging het op de middelbare school (VMBO) weer fout. Voelde net als op de basisschool. Ik was lelijk en dom. Dacht het te kunnen accepteren, maar ben toch veel gaan spijbelen. Ik belandde in een slechte fase. Was boos, kreeg eetproblemen. Op mijn dertiende was ik heel depressief. Zo erg dat ik alle hulp die werd aangeboden weigerde. Het maakte me niet meer uit."

Altijd begrip"

"Ik kwam in een verkeerde omgeving terecht. Toen liep het helemaal uit de hand. Het moment dat ik aan het begin van het tweede jaar van school werd gestuurd, was het signaal. Ik moest hulp zoeken. Dankzij een voogd jeugdzorg ben ik in 2017 bij Wij zijn BROER gekomen. In één van de eerste groepen. Dat ging direct heel goed. Fijne hulp. Iedereen die naar je luistert. Altijd begrip. Positief vooruit kijken in plaats van steeds over alles wat fout is gegaan te praten."

Zelfvertrouwen

"Ik kreeg zelfvertrouwen en ging naar school. Belandde toch weer in een foute vriendengroep. Uit huis geplaatst voor negen maanden en naar andere school. Af en toe bezocht ik de na-meetings bij Wij zijn BROER en die hielpen. Ik voelde het als een nieuwe kans. Die ik ook heb gekregen. Ik werk nu in een supermarkt en ga twee dagen per week naar school. Omdat ik in mijn korte leven al vijf vriendinnen heb verloren, de eerste overleed toen ik acht was en de laatste verongelukte voor mijn ogen, wil ik gaan werken als uitvaartleidster bij begrafenissen en crematies van kinderen."