Zomaar een dag in het hospice
REGIO - Buiten schijnt de zon en ruik ik de geur van de lente. Binnen is het vandaag een dag vol contrasten. In één van de kamers wordt een 50-jarig huwelijk gevierd. De kamer is gevuld met kinderen en kleinkinderen. Prachtig om te zien, hoe de ogen van meneer nog steeds gaan glimmen als hij over zijn vrouw spreekt. Ze zitten naast elkaar zichtbaar te genieten van iedereen om hun heen.
Een kamer verder is vanmorgen een bewoonster overleden. Ook in deze kamer is er familie. Deze familie zit bij elkaar om de uitvaart te regelen.
Eén van de kleinkinderen is aanwezig. Voor haar heb ik een extra kaarsje naast de bokaal van haar opa gezet om straks mee te geven. Het is voelbaar dat deze familie close is. Er wordt gehuild, maar ook gelachen.
Samen met een bewoonster en een aantal vrijwilligers lunch ik. Na de lunch zegt mevrouw: "Nu wil ik graag terug naar mijn kamer, daar komen zo straks allemaal vogeltjes. Elke dag, dezelfde tijd zie ik ze verschijnen." Ik loop even mee naar haar kamer, installeer mevrouw in haar sta-op stoel. Als ik even later terugloop om nog even bij haar te kijken ligt ze in het middagzonnetje te slapen.
Zomaar een dag in Hospice in Vrijheid in Purmerend.