Seniorenblond
Om de drie weken moet mijn haar geknipt worden anders wordt het te lang en die tijd hebben we gehad. Het is negen uur in de ochtend en Ton Deuse ligt als een dood vogeltje op tafel, wachtend dat hij wordt aangezet. Er worden enkele kranten op de grond gelegd met daarop een stoel waar ik al zittend het nieuws van drie dagen geleden kan lezen. Ton Deuse doet zijn werk en mijn mooie seniorenblonde haren vallen op de krant. Ik probeer mijn ogen te sluiten om niet het irritante geluid van Ton te horen in mijn oren. Mijn gedachten gaan terug naar de tijd toen ik 'n jaar of vijf was. Wij hadden een kapper in de Peperstraat. Met veel enthousiasme noemde wij hem thuis: de bloempotkapper. De kapperszaak inlopend zag je achter de toonbank het hele assortiment van sigaretten en sigaren. Ik weet me nog enkele merken te herinneren; Miss Blanche, Captain Grant shag, Van Nelle en de sigaren merken Ritmeester en Agio. Als je aan de beurt was dan werd je werd in veel te kleine stoel gezet, je kreeg een Batman cape om en voor je het wist had hij al een omgekeerde bloempot op je hoofd gezet. De techniek was nog niet zo ver gevorderd dat hij ook een elektrische Ton had, nee het was een handmatige Ton. Als hij bijna klaar met knippen was dan zakte het tempo tot een bedenkelijk niveau want hij kreeg kramp in zijn hand. De Batman cape werd met een zwier van je afgetrokken en de borstel, die de haren van je kleding moesten verwijderen, werd niet zachtzinnig gebruikt. Doordat hij heftig op een rode balg kneep kreeg je als toetje naar een 4711 boldoot ruikend water over je heen. "Dat is dan vijfentachtig cent", waren zijn geijkte afscheidswoorden. "Mijn vader moet ook naar u toe dus die betaald, zet het maar op de lat". Met een fris geknipt hoofd ging ik huiswaarts. Ik doe mijn ogen open, want Ton is gestopt met dat irritante geluid en kijk naar de drie dagen oude krant met daarop een bergje seniorenblond haar.
Co Backer
jalbacker741@telfort.nl