De eeuwige twijfel van Robert Vorstman
LANDSMEER – Wat doe je als kunstenaar in coronatijden? Als musea en expositieruiten de deuren dicht of slechts op een kier houden? Robert Vorstman heeft een oplossing gevonden om zijn werk toch te kunnen tonen. Samen met vijf medekunstenaars exposeert hij tot eind december in The Art Popup in Amsterdam (Weteringschans 173).
door Marcel van Stigt
Robert Vorstman is naar eigen zeggen ‘nooit ergens goed in geweest’, wat alles te maken had met zijn dyslexie, totdat hij ontdekte dat hij wel degelijk ergens talent voor bleek te hebben. “Tijdens een schoolles schilderde ik een adelaar. Ik was heel lang bezig met de kop en toen kwam de docent erbij. Hij deed het voor, op een impressionistische manier, en ineens begreep ik het. Vanaf die dag kon ik schilderen.”
Het muntje viel, maar toch heeft de 45-jarige Landsmeerder er niet direct werk van gemaakt. Hij volgde een studie op de Kunstacademie Maastricht maar liep stuk op de ‘vage dingetjes’ die hij moest maken. Hij is letterlijk gevlucht. Hij zocht het achtereenvolgens in een studie economie en op een bestaan op het water, eerst als matroos, later als schipper. Een mooi bestaan, maar de schilderlust begon weer te kriebelen. ”Toen ik 27 was, ben ik het gaan proberen. Ik wilde iets doen waar ik goed in ben.”
Dat was en is schilderen en met vaste bodem onder zijn voeten kreeg zijn bestaan als kunstenaar echt vorm. Zijn werk viel op en werd in kunstkringen gewaardeerd. Dat heeft geleid tot een uitnodiging van de niet bepaald kinderachtige Galerie Mokum om zijn werk te exposeren. Daarnaast mocht hij zijn schilderijen op beurzen ophangen.
De naam van Robert Vorstman is gevestigd. Daarvan getuigen reviews als ‘Met weinig verf veel zeggen’, ‘Schraal geschilderd’ en ‘Een snapshot uit de werkelijkheid’. Maar… zeker van zijn zaak is hij zelf allerminst. Er is constant de twijfel of het allemaal wel goed is wat hij aflevert. Maar die onzekerheid werpt bij hem geen blokkades op. “Zekerheid maak je star”, stelt hij. Je moet juist onzeker zijn. Dat geeft rust, dan blijf je constant in beweging. Ik rommel maar wat aan.”
De onzekerheid brengt met zich mee dat hij niet al te veel moeite doet om zijn werk aan de man te brengen. Hij timmert promotioneel nauwelijks aan de weg. Maar gevraagd wordt hij evengoed wel. Maar dan die coronacrisis... Was hij net bezig met een opdracht om feesten vast te leggen, moest hij daarmee stoppen. Gelukkig is hij veelzijdig genoeg om naadloos over te stappen op het vereeuwigen van landschappen. Hoe hij dat doet, is tot eind december te zien in The Art Popup aan de Weteringschans 173 in Amsterdam, op zaterdag en zondag van 12.00 tot 17.00 uur. De schilderijen zijn te koop. Houd wel rekening met een bedrukt gezicht van de maker. "Soms ben ik zo gehecht aan een schilderij dat ik het moeilijk vindt om het te verkopen. Dan denk ik: ach shit, wil hij net díe.”