Koopjes
Vorige week zag ik op de markt een kraam met koopjes: ‘vijf euro’.
Een drukte van jewelste. Graaiende dames verdrongen elkaar op minimale afstand. Daar waar er maar twee personen mochten staan, stonden er wel tien.
Ik liep er dan ook voorbij.
Deze week kom ik in de herkansing. De marktkoopman heeft door de drukte van vorige week zijn prijzen verhoogd, maar toch…
Er staat een bejaarde dame. Ze ziet er verzorgd uit en maakt een praatje met de marktkoopman. Mevrouw heeft al een mooie tas uitgezocht voor haar jarige vriendin.
Dan reikt haar hand naar een zwart-witte nop; een zogenaamde polkadot. Het is een lang shirt met een V-hals. Ter hoogte van de buik is de stof licht geplooid.
Mevrouw houdt het shirt omhoog en kijkt mij vragend aan. “Dit is te kort voor een jurk en te lang voor een shirt, toch?”
Ik wijs op haar donkerblauwe rokje aan hoever het shirt ongeveer zal komen. “Draagt u weleens een lange broek? Daar staat het heel leuk op.”
Mevrouw knikt ter bevestiging. Ze doet het! Ze vindt de prijs heel aantrekkelijk. Ze voegt er nog aan toe, dat als ze het niet meer draagt, zij het zal schenken aan een goed doel. Ze betaalt de marktkoopman met een papieren biljet.
Dankbaar neemt hij het in ontvangst en spuugt er op. Een heel duidelijke klodder in het zicht van enkele dames.
Eerder heb ik mij laten vertellen dat dit een oud gebruik is onder handelaren en marktkooplieden. Als je op het eerst ontvangen geld van die dag spuugt, zal er nog veel geld volgen.
Hoezo pinnen (tijdens de corona)? Ach… hij is er in ieder geval niet vies van.
Isa Bron