Theatervoorstelling cadeau voor begeleiders gehandicaptenzorg
REGIO - Kopje thee, pepsels erbij, laptop open op het kleine tafeltje. Christa Koopman zat zondagavond met een vriendin klaar voor de theatervoorstelling die speciaal voor haar en haar collega’s was gemaakt. Koopman is persoonlijk begeleider bij Odion. De gehandicaptenorganisatie gaf zijn medewerkers en vrijwilligers een muzikale theatershow van Laura Dolron cadeau, genaamd ‘Het cadeau ben je zelf’. Als hart onder de riem in deze zware coronatijd. “Heel herkenbaar”, vindt Koopman de voorstelling. “Ik voel mezelf gezien.”
1400 medewerkers en vrijwilligers zaten klaar om live mee te kijken
Odion is een grote gehandicaptenorganisatie in de Zaanstreek, Waterland en Kennemerland. In de zorg is het dit jaar druk. Door corona zet iedereen alles op alles om het leven van de mensen die ze begeleiden en verzorgen zo goed mogelijk door te laten gaan. Een hart onder de riem steken, is welverdiend. Koopman en collega’s hadden al bedankmailtjes gekregen, een kaart met bloemzaadjes en chocolade. De volgende stap? Theatermaker Laura Dolron en haar gezelschap vragen om een voorstelling te schrijven speciaal voor alle medewerkers.
Dus vond begeleider Koopman vorige week een toegangskaartje in haar brievenbus voor de voorstelling. Net als bijna 1400 andere medewerkers en vrijwilligers was ze uitgenodigd om zondag live mee te kijken, vanuit huis. Die avond stapte theatermaker Dolron en haar twee collega’s het podium op na een weekend onderdompelen in de zorg. Dat weekend werd overigens al snel teruggebracht naar een dag. “Odion had een schema voor ons gemaakt, en halverwege konden we al niet meer. Dat zegt denk ik wel veel over jullie. Als zorgmedewerkers zeggen: het is wel te doen, dan is het voor 50 procent te doen voor normale mensen," zegt ze in de voorstelling.
Op puntje van de bank
Een treffende beschrijving, waar ook Koopman zich in kan vinden. “In sommige dingen herkende ik mezelf enorm. De voorstelling ging veel over twee collega’s van een andere locatie en hoe zij in het werk staan. Er werd verteld over op het puntje van je stoel zitten, klaar om te helpen. Ik keek naar mezelf en dacht: ja, zelfs nu zit ik op het puntje van mijn bank. En die overuren die iedereen nu maakt? Heel herkenbaar. Dat het werk ‘gewoon leuk’ is, wat grappig, dat roep ik zelf ook vaak. Bijzonder om iemand naar ons werk te laten kijken en dan uit hun mond te horen hoe dat is. Alles klopte.”
Een ander deel van de voorstelling ging over de cliënten. Topsporter Barend die nu enkel met zijn handen kan praten, Annemarie die haar eigen haren zo mooi vindt, Jan die dolgraag zijn hobby’s wil opnoemen. Dit is het onderdeel dat begeleider Koopman het meest aanspreekt.
Herkenbaar
“De beschrijving van de cliënten was echt amusement om naar te luisteren. Ontzettend herkenbaar. Daarom lijkt het me leuk om delen van de voorstelling te laten zien aan mensen die de gehandicaptenzorg overwegen. Een mooi lokkertje toch? Dit geeft een heel goed beeld van hoe we het werk ervaren.”
"Wat ik zo leuk vind, is dat dit een cadeau is van iets wat nu niet kan. Aan chocolade en bloemen kun je prima zelf komen, maar naar het theater kan ik nu niet. Dat is iets wat ik mis. Ik houd voornamelijk van cabaret, daarom had ik een beetje de verwachting dat de voorstelling wat grappiger zou zijn. Weet je wat ik nog het meest waardeerde: de brief die bij het kaartje zat, van bestuurder Annemarie zelf. Geen wollige zinnen, of mooie woorden van de secretaresse. Gewoon gezegd waar het op staat."
