Pats, boem, gevloerd
OOSTZAAN – Het leek een jaar te worden als alle andere jaren, 2020. Jaap Dral en Maartje Dral-Verwer deden hun vrijwilligerswerk voor de Grote Kerk als altijd. Eind februari hadden ze nog een begrafenis maar begin maart begon het sukkelen. Maartje voelde zich niet lekker, maar weet dat aan haar astma en COPD. Zo’n vervelend gevoel in het lijf, beetje grieperig. Na een paar dagen ging het wel weer, aan corona werd niet gedacht, dat was nog onderweg uit China. Maartje knapte zienderogen op en het leed leed geleden. Tot 15 maart. Toen was het Jaap die begon te kwakkelen. Grieperig, vervelend in het lijf. Maar ook hier ging het na een paar dagen beter.
Jaap en Maartje zijn rasechte Oostzaners en woonden een groot deel van hun leven diep in de Haal, een prachtig huisje getuige de mooie pentekening die aan ‘de weeg’ hangt. 'Niet piepen, gewoon doorgaan' is het motto. Maar dan, een week later, komen de verschijnselen terug bij Jaap. Deze keer gepaard met heel hoge koorts, 41.5.
Dokter in een 'maanpak'
Het lijkt onmiskenbaar Covid 19 en een dokter in een ‘maanpak’ komt op huisbezoek en wil Jaap naar het ziekenhuis sturen. Hij is één van de eerste coronapatiënten in het dorp, een test is er nog niet en de dokter wil het zekere voor het onzekere nemen.
Antibioticakuur
Jaap ook. Hij wil per se niet naar het ziekenhuis, daar kan het alleen maar erger worden. En zo krijgt hij een antibioticakuur en ‘inhalers’ . Deze helpen tegen de benauwdheid en de aantasting van zijn longen.
Heel langzaam krabbelt hij op en samen met Maartje geniet hij van het mooie vroege voorjaar. Ondertussen gaat Nederland in preventieve lockdown en alles gaat dicht, óók de kerk. Maartje kijkt terug en zegt: ‘’Het was allemaal erg onwerkelijk, de vogeltjes zongen, er gingen geen vliegtuigen meer over en iedereen leek in een eigen wereldje te leven.’’
Dochters ver weg
De dochters van Maartje en Jaap wonen ver weg. De een woont met haar gezin op Terschelling en de andere met haar gezin in Noorwegen. Na maanden konden ze de dochter uit Terschelling weer even zien. Heel voorzichtig.
De dochter uit Noorwegen hebben ze het hele jaar nog niet gezien en dat doet zeer. Het is een groot gemis, een leegte die nauwelijks opgevuld kan worden. Maar het is niet anders. En normaal gesproken eindigt hier het verhaal van de keiharde belevenis. Maar niet bij Jaap en Maartje.
Jaap was nog steeds aan het revalideren toen hij opeens weer dezelfde verschijnselen kreeg. Weer heel erg kortademig en erg benauwd. Ook deze keer werd hem te verstaan gegeven dat hij naar het ziekenhuis moest, maar ook deze keer wilde Jaap niet naar het hol van de leeuw.
Negatief op corona
‘’Ik ben 79, Maartje 77, het is het allemaal niet waard. Daarnaast was Maartje net geopereerd aan staar, dus die zag haar geest al dwalen. Deze keer kwam er wel een test. Maar die raakte kwijt. Toen nog maar een test, afgenomen aan de voordeur door huisarts Knibbe in een maanpak. En deze keer kwam er wel resultaat, negatief op corona, wel antistoffen van maart en een zware longontsteking."
Nieuwe kuur
Het revalideren kon weer beginnen en ook een nieuwe antibioticakuur werd voorgeschreven.
Het gaat goed met de ‘Dralletjes’. Ze overleven en pakken de draad weer op waar het kan. Veel gaat nog steeds niet door. 'Kerkdeur open' blijft dicht op vrijdag, geen seniorenmiddagen, geen inloop, geen koffie na de dienst.
Maar dat komt allemaal wel weer, daar zijn ze van overtuigd.
JWvD