Rond groen en grazig Heiloo
Gevarieerde wandeling maken? Rij naar Heiloo en laat je auto achter op de parkeerplaats aan de Steltlaan. Daar starten vier routes, van kort tot redelijk lang. Zoolmate en zijn vriendin kiezen voor de groene route. Ruim 10 kilometer door bos, wijken en weilanden. Deel 2 van een serie heerlijke en – hopelijk – inspirerende wandelingen.
Slingerend langs kronkelende klimbomen
Het Heilooër Bos is voor Zoolmate bekend terrein. Hij is er al vaak geweest en liep dan met zoon en dochter een mooi rondje van pakweg vier kilometer slingerend langs kronkelende klimbomen. De langere routes liet hij links liggen, hoe aanlokkelijk ook. Zoiets doe je tienerkinderen, die de zin van doelloos wandelen vaak niet inzien, niet aan. Maar nu gaat het er toch van komen. Een verheugende, vrolijk stemmende verwachting.
Het eerste deel voert door het reeds bekende bos. Dat ligt er koel en kalm bij. De oude loofbomen met de brede toppen schurken dicht tegen elkaar aan en laten geen zonlicht of geluiden door. Interessant dat dit een eeuwenoud bos is. In de Middeleeuwen liep men hier ook al rond. De voetsporen zijn verdwenen, maar er zijn nog stille getuigen uit ver vervlogen tijden: de resten van wallen, die lang geleden de grens vormden tussen bosgrond en akkers. Een goed begin.
Alkmaarderhout
We verlaten het groen, maar niet voor lang. Via een woonwijk betreden we de Alkmaarderhout. Daar stuiten we op een fraai park met stadsboerderij, waar kinderen zich met allerhande dieren kunnen vermaken. Schapen, geiten, kippen en zelfs cavia’s huppelen rond en er zijn konijnen, varkentjes, pauwen, parelhoenders en kalkoenen. Bekijk vooral even de vogels in de volière en de duiventil. Er staat ook een insectenhotel. Leuk om hier even een pauze in te lassen.
Op het verkeerde been
Het park grenst aan de Westerweg en daar staan we even op het verkeerde been. Het pijltje wijst wat halfslachtig schuin naar linksboven. Alsof degene die de route heeft uitgezet het even niet meer wist. Wat nu? Linksaf of de straat oversteken? We gokken op linksaf. Maar we komen geen pijltjes meer tegen en dat is een veeg teken. Terug dan maar weer. En ja, we hadden dus moeten oversteken; aan de overkant staat duidelijk zichtbaar een volgend paaltje met pijltje op ons te wachten. Verwensingen aan het adres van degene die de route heeft uitgezet slikken we meteen in. Zoolmate had beter moeten weten. Als hij thuis voor de koelkast staat om de pot mayonaise te pakken ziet hij hem ook pas na een kwartier recht voor zijn neus staan.
We lopen door een woonwijk en staan opnieuw op het verkeerde been als een pijltje ons onverbiddelijk dwars door een grasveld richting sloot dirigeert. Blikken vol vertwijfeling. Klopt dit wel?
Het klopt. Hier is echt over nagedacht. Het is de bedoeling om vóór de sloot rechtsaf te slaan en door het gras langs het water te lopen. Een stuk leuker dat wandelen langs een autoweg.
Ludieke plek
Verderop wordt de omgeving nog een stukje mooier omdat we nu door een parkachtig gedeelte lopen. En wat zien we daar ineens? Een draaistoel in het gras. Ludieke plek voor een rustpauze, waarbij je de omgeving met een draai van 360 graden volledig in je kunt opnemen. Of je neemt een boek mee en gaat lekker lezen. Even verder komen we nog zo’n stoel tegen. Best ludiek.
We moeten nu een drukke autoweg oversteken. Er valt niet aan te ontkomen, maar aan de overkant wacht wel een beloning: het Egmondermeer. Dit is puur genieten. Noord-Holland op zijn mooist. Open polderlandschap, water, gras, lummelende koeien. Via hekjes die we moeten overmeesteren, en waar Zoolmate zo hoffelijk is om zijn vriendin de hand te reiken, lopen we minutenlang over oude jaagpaden langs de Hoever- en Bindervaart. Wat Zoolmate betreft het hoogtepunt van deze wandelroute, die uitmondt bij de parkeerplaats. Te vroeg naar zijn zin. Hij had nog wel even door dit natuurschoon willen lopen.
Maar ja, dat is Zoolmate. Niet gauw tevreden.
Zoolmate
