Kerk vervult haar traditionele taak weer
John Jansen van Galen
NOORD - In hetzelfde gebouw als de Voedselbank is in de kerkzaal van De Ark in Amsterdam-Noord de Sociale Kruidenier gevestigd. Boven de preekstoel prijkt het kruis, hoog tegen de achterwand bevindt zich het orgel. Wie in aanmerking komt voor voedselhulp kan hier terecht voor nonfood.
In rijen kratten zijn vuilniszakken, toiletpapier, zeep en wasmiddelen uitgestald. "Vooral die laatste twee zijn populair", zegt Deborah, die hier de scepter zwaait. Een vrouw uit Zuidoost klampt Deborah aan. Anders dan bij de Voedselbank kunnen Amsterdammers uit andere stadsdelen ook bij de Sociale Kruidenier in Noord aankloppen. Smekend vraagt de vrouw of ze een paar dingen mag kopen, al heeft ze geen tegoed meer. Het wordt discreet geregeld.
Hoezo, geen tegoed? Deborah legt het systeem van de Sociale Kruidenier uit. Die biedt alle koopwaren aan met maar liefst 70 procent korting. Maar aan de optelsom van die kortingen is een maximum gesteld: voor een gezin van 3 tot 5 personen bijvoorbeeld 15 euro per maand. Want anders dan de Voedselbank moet de Sociale Kruidenier alle goederen zelf kopen en kan deze niet gratis uitdelen. "Eerst kregen we veel spullen", zegt Deborah, "maar sinds corona moeten we meer zelf kopen." Het geld daarvoor wordt opgebracht door diverse fondsen en ook door de ‘diaconie', zoals van oudsher de kerkelijke armenzorg heet. De nood van deze tijd drukt de kerk weer met de neus op haar traditionele taak.