Een dorpse kerstgedachte
OOSTZAAN – In deze tijd, als de poolster helder aan de sterrenhemel staat, begint het meestal te kriebelen. Dozen worden van zolder gehaald of uit de berging, lichtjes worden ontstoken en bomen worden opgetuigd. Het zijn de zogenoemde donkere dagen voor de kerst en in het christelijke geloof de aankondiging van de geboorte van het kindje Jezus.
De wijzen uit het Oosten van de Zaan schoven aan
Het is al heel lang een traditie, maar soms is deze tijd een beetje anders dan andere jaren. Daar waar 2020 een heel bijzonder jaar moest worden, waarin we 75 jaar bevrijding zouden vieren, werd het een van de zwartste bladzijden in de jaartelling waar de innig gekoesterde vrijheid ernstig werd beperkt. Een pandemie maakte zich zonder mededogen meester van de wereld en de open vrije samenleving verwerd tot een gesloten situatie waarin iedereen afstand moest houden. Afstand van alles en iedereen.
Beetje aanpassingsvermogen
Drie wijze mannen, die elkaar al lang kennen, schoven op een vrijdagmiddag aan de stamtafel aan. Het waren een koster, een jollenmaker en een veteraan. Ze waren wijs geworden met de jaren en hadden stuk voor stuk al het een en ander meegemaakt. Maar dit virus had ook hen overvallen. Wijs als ze waren volgden ze alle regels op die de overheid hen oplegde. En met een beetje aanpassingsvermogen was dat best te doen.
Met kerstviering in hun maag
Maar toch, ze zaten wel een beetje met de kerstviering in hun maag. Het begon pas echt te knagen toen de advent aanbrak. Maar gelukkig was daar in de eerste dagen van december een heilige, bekend als Sinterklaas. De beste man was al veel ouder dan deze drie wijzen, dus het was de juiste persoon om raad te vragen. Maar tot grote teleurstelling wist ook hij geen raad met Covid-19.
Geen oplossing
Onverrichterzake keerden ze terug naar de dis. Na enige discussie kwamen ze tot de conclusie dat de burgemeester wellicht een oplossing had. Die kon namelijk zijn college, zijn ambtenaren en zijn raad raadplegen. Maar ook hier moesten ze terugkeren op hun schreden. Alle wijsheid bij elkaar bracht geen oplossing.
Hobbyboer met zijn schapen
Dan maar wat andere wijzen uit het oosten van de Zaan betrekken bij dit schijnbaar onoplosbare probleem. De hobbyboer met zijn schapen, de historicus die virtuoos de pianotoetsen beroerde, de hoornspeler die veel verstand had van gereedschappen en de vrome politicus. Allen wijs én met veel ervaring. Maar ook hier kregen ze nul op het rekest, ook zij konden geen verlossende woorden spreken over de kerst van 2020.
Geduld en voorzichtigheid
En toen, wijs als ze waren, schaarden ze zich weer om de tafel, schonken zich een glas pure klare in en kwamen tot de conclusie dat geduld en voorzichtigheid de enige remedie waren voor dit euvel. En ergens gloorde al een stukje licht, was er enige hoop op verlossing.
Ingetogen samenzijn
In plaats van een uitbundige viering met alles en iedereen, werd het een ingetogen samenzijn waarin iedereen respect had voor elkaar en de opgelegde afstand voor lief nam, want achter zelfs de donkerste wolk, schijnt altijd weer de zon. Tevreden nipten ze aan hun glas, vrede op aarde en in alle mensen. Het was een geruststellende gedachte.
JWvD