Gespreks-dineravond
In deze coronatijd wordt van ons verlangd om de sociale contacten te verminderen. Ach… het zij zo. Daartegenover staat dat een huishouden maar drie gasten mag ontvangen. Ach… het is de moeite. Word je ouder en ouder dan zijn er misschien niet meer dan drie gasten. De rest is in het hiernamaals. Ach… zo is het leven.
De man vond dat het geen kwaad kon. Hij ging een beleefdheidsbezoek brengen. Hij had behoefte aan een goed gesprek… een mooi gesprek… een nuttig gesprek. Een gesprek met uitwisseling van vertrouwlijkheden, van ervaringen, belevenissen en afgewisseld met humor, een hapje en een drankje.
Bij het aanbellen werd niet opengedaan. De vrouw was niet thuis, zo bleek. Het duurde. Toen belde hij maar via zijn mobiel. Het hielp. Zij kwam in een wat ouder mobielvoertuig aangereden en parkeerde die netjes in de straat. Een glimlach op haar gezicht toen zij uitstapte. “Sta je lang te wachten.” Hij schudde zijn hoofd en ging achter haar naar binnen. “Ik kom voor een goed gesprek", zei hij. “In deze tijd valt weinig te praten over onderwerpen anders dan corona en ziek zijn. Het maakt me niet vrolijk.” “Je hebt gelijk. Ik ga koffie zetten.” Het werd cappuccino.
De man nam plaats op een leren bank met inachtneming van de anderhalve meter afstand en keek de tuin in. De natuur was dichtbij, zo voelde het. De cappuccino was lekker van smaak. “Zullen we het onderwerp ‘corona’ vermijden?” vroeg hij. Ze knikte. Toen begon de man over vroeger te praten. De mogelijkheden die het democratische land het volk had te bieden. Maar ook wat ze beiden hadden meegemaakt. De wandelingen. De lunches: broodje komkommer met kaas en tomaat, vers gesneden, ter plekke dan. “Hoor je nog weleens wat van Hans,” vroeg de man plotseling. En verdomd, toeval of niet, Hans belde. De man wachtte geduldig.
Het diner bestond uit tartiflette met daarbij Franse vleeswaren en een frisse salade, dit alles vooraf gegaan door een pompoensoepje met kastanjechampignons en feta. Tijdens het dineren ging het gesprek almaar door. Ach… het was weer eens wat anders. Er wordt zo weinig gepraat.