Zij piept…
Een aantal weken geleden stond ik op een late avond naar vier egels te kijken – hoe zij aten, hoe zij dronken, hoe zij nog niet klaar waren voor de winterslaap; kan ook niet: het is herfst.
Onlangs stond ik naar nog maar één egel te gluren en vroeg me in stilte af waar de andere drie waren gebleven. Misschien alvast in een vroege winterslaap. Er werd nu minder gegeten, wat betekent dat er ook minder eten klaargezet moest worden.
De kleine veldmuis of huismuis dan wel de bosmuis, whatever, heeft bezit genomen van de tuin: zij durft! Dat woordje ‘bezit’ is rijkelijke breed gesteld. Het is niet zo dat je je niet meer naar buiten kunt begeven. Zij, de muis dan, is een enkeling en het is een zij of een hij. Ook van de egels weet ik niet of het zij dan wel een hij is. Het is me eerlijk gezegd te stekelig om te onderzoeken – het geslacht dan. Wat ik wel weet… het is een zij die naast mij staat mee te gluren naar het dierlijk leven in de tuin. De muis vreet de overgebleven meelwormen op en is vertrokken voordat je pas goed in de gaten hebt dat zij rustig van het restvoedsel zit te eten. Ook is niet te zien of de volgende muis nu dezelfde is die op herhaling gaat of dat zij toch een andere muis is. In ieder geval piepen ze allebei. Het is slechts even. Misschien een waarschuwing voor gevaar, een verdwaalde nachtuil wellicht die niet schroomt om een gevulde muis mee naar huis te nemen, of een signaal van ‘hier staat een kostelijke avondmaaltijd.’ De natuur is vaak dichterbij dan gedacht wordt én… op vele momenten op haar mooist. Daarom is het zaak zuinig om te gaan met de natuur. Zij doet dat.
Zij zorgt elke avond beeldig voor het eten en zij eet, evenals die andere zij. De laatste zij eet het kliekje. Alle zij’s zijn tevreden, hopelijk, en gaan de donkere nacht in. Het weekend gaat beginnen. Zij, de natuur, kent geen weekend, zij gaat door met zorgen voor mens en dier. Daar mag zij, de mens, weleens bij stilstaan.
Nu ik deze column teruglees, wordt ik mij ervan bewust dat ik veelvuldig het woordje ‘zij' heb gebruikt. Maar dat moest nu eenmaal van deschrijfspiegel.nl, zij piepte dat het woordje ‘hij' in onze taal is verankerd - gelijk hebben zij!