Veertien februari
De verjaardag van velen, maar ook van priester Valentinus. Hij leefde in de derde eeuw na Christus en was woonachtig in eenvoudig huis in Rome. Deze priester Valentinus stond bekend om de goede daden die hij deed. Reden voor keizer Claudius II om op 14 februari 270 Valentinus te laten onthoofden. Doe je goed, wordt je hoofd eraf gehakt. Dit in tegenstelling tot 'wie goed doet, goed ontmoet'. Later werd Valentinus heilig verklaard door de Katholieke kerk en 14 februari werd een feestdag. Vooral de Engelsen waren in die tijd daarmee bezig – met feest.
Valentinus werd heilig verklaard en 14 februari werd een feestdag
Heiligverklaring en Brexit, het zijn de uitgesproken feesten in Engeland. Openlijk je liefde uiten was er in die tijd niet bij, maar zoals dat vaak het geval is, nu ook nog in deze moderne tijd, op de regel werd een uitzondering gemaakt: 14 februari werd Valentijnsdag. Je kon zonder gestraft te worden je geheime liefde laten blijken door een kaart te sturen of een cadeautje te geven naar of aan je geliefde(n). Ik weet nog wel uit mijn middelbare schooltijd dat medeleerlingen een kaartje naar hen zelf stuurden. Het was zelfliefde, dat hoefde niemand te weten, toch?
Het ging er meer om dat bij ontvangst daarvan je begon te geloven dat je een anonieme vriend of vriendin had. Daarmee kon je weer op school komen: "Ik heb ook een kaart gehad." De anderen konden dan zo jaloers reageren, maar probeerden er ook achter te komen wie die anonieme bron zou kunnen zijn. Ik kan me nog herinneren dat er een pracht van een meid in de klas zat en ook een kaart in een rode envelop had gekregen. Er zat zelfs een hartje opgeplakt. Ze liet hem vol trots zien - op het schoolplein waar vrijwel iedereen bijstond. Later kwam uit, niemand begreep hoe dat zo was gekomen, dat Tinus Paulus, een jongen met een pokdalig gezicht en wellicht met een minderwaardigheidscomplex, wat onnodig was, want hij was behoorlijk slim, de kaart aan haar had verzonden.
Ik zie nog voor me hoe zij hem stond uit te kafferen en dat het onmogelijk was dat hij voor haar viel: zelfkennis, was mijn conclusie. Tinus Paulus liet het gelaten over zich heenkomen. Later ben ik hem nog eens tegengekomen in het winkelcentrum.
'Hij liep samen met een mooie vrouw aan zijn arm'
Hij liep samen met een mooie vrouw aan zijn arm – zelfverzekerd. Toch maar mooi van Tinus Paulus. Hij vertelde mij dat hij eigenaar was van een kantoorboekhandel en nu zelf kaarten en rode enveloppen verkocht, allemaal voor veertien februari.