Anders denken
Met een pruttelende motor kwam de auto tot stilstand. Gelukkig bij een brandstof verstrekkende pomp. Puur toeval. Ik stapte uit mijn auto en liep naar de automaat om met mijn bankpas de pomp te activeren. Achterop de auto had ik een tweetal sportfietsen staan, maar dat terzijde. Ondanks de almaar dalende prijs van de ruwe olie, was de prijs aan de pomp nog steeds voordelig voor de autorijder. Per week las je in de krant hoe snel de olieprijs dalende was als gevolg van weinig vraag naar olie zo laten de deskundige op dat gebied ons geloven. Ik merkte dat toen ik het totale bedrag zag na vijftig liter brandstof – een schijntje, zo vond ik. Het is pure cynisme… tja, hoe kan de prijs van de ruwe olie blijven dalen en de prijs aan de pomp hetzelfde blijft?
De bossen van de Veluwe roken naar wolf, althans dat vond ik toen ik samen met mijn metgezel op de fiets omhoog klom in het heuvelachtige gebied. In mijn rugzak een schietklaar fototoestel. Stel, ik zou al rijdend oog in oog komen te staan met een op zijn dooie gemak wandelende wolf. Ik kwam op de top en keek over een vlak stuk heide. Een prachtig stuk natuur had zich hier ontwikkeld. Op een afstandje zag ik een volwassen vos. Zijn staart mooi glimmend in het late zonlicht. De twee eekhoorns naast me in de boom – zij deden hun eigen ding en stoorden zich aan mij noch aan andere in de buurt aanwezige dieren. De wolf liet zich niet zien. Kennelijk druk met de wolvin. Ook hier wederom… het cynisme druipt ervan af, immers is de impact van de mens op natuur groot – alarmerend zelfs.
Op het terras waren geen lichtpunten, helaas. Ik had naar mijn idee een boeiende maaltijd besteld bij de bediening: oesters – nooit gegeten, het was even slikken – met daarbij zeer pikante vinaigrette. Een klein bolletje zalmsalade en een kanelletje van aardappelpuree maakten de maaltijd. In het donker zaten we te dineren, maar waren niet alleen… een zwarte kater keek mij van afstand hongerig aan. Kennelijk gemigreerd naar het restaurant. Ik kreeg totaal geen medelijden met hem, maar wierp toch een oester toe. Gretig begon hij van het dode schaaldier te eten. Dat doe je omdat je anders denkt…
Antwoorden op bericht