Hecht
“Meneer, uw koffie,” zei het meisje van de bediening en zette het kopje op de houten leestafel. Kranten en tijdschriften ontsierden de fraai antieke tafel – hij dacht van notenhout. Maar tja… het was een grandcafé. En in een dergelijk café staat altijd een lange leestafel. De gasten kunnen zich laten verdwijnen in het leesmateriaal en dan zonder een woord te zeggen een ochtend aan de tafel zitten. Het meisje had een mooi uiterlijk, maar soms doet een uiterlijk er niet toe, maar gaat het om het innerlijke. Soms doet wel de stem ertoe, is zelfs voldoende. De klankkleur daarvan die tot je doordringt kan veelzeggend zijn en je, wellicht, een rode kleur bezorgen. Er zijn vrouwen die pas enerverend worden als ze beginnen te praten – het gesprek in gang zetten en houden, vooral onderhoudend. Mooie gesprekken kunnen tot stand komen en soms een andere wending geven: een onverwachte, één die je niet ziet aankomen. Stoutmoedig of lieflijk, misschien wel iets van verzorgend. “Nog een kopje koffie, meneer?” Het meisje was kennelijk aan een tweede ronde begonnen. “Wel ja, doet u maar,” zei hij en pakte een stuk krant. Er liggen altijd stukken krant. Veel mensen lezen de krant in delen en leggen gelezen stukken weg. Nu lagen ze verspreid over de leestafel tot aan het moment de bediening de tafel weer eens ging opruimen en kranten tot een geheel maakten. Van lezen kwam niet veel, zijn gedachten dwaalden af. Het meisje deed hem op een of andere manier denken aan iets van lang geleden, toen de juiste spirit nog volop in zijn lijf aanwezig was om een poging te ondernemen de wereld te verbeteren. Meelopen in grote demonstraties. De jaren gleden voorbij en de mildheid was naar binnen getrokken. Hij had zich gehecht aan het aangaan en onderhouden van contacten. O nee, niet in grote mate. Geen netwerk meer van omvang. Meer het amicale. Het meisje kwam de koffie brengen. “Alstublieft meneer.” Hij bedankte haar. Ze deed hem ook denken aan haar, die hij meer dan een kwart eeuw geleden had leren kennen. Geheel onverwacht. Er was in het licht van de maan… een licht dat spiegelde in het stille water dat zee genoemd werd, een behaaglijk contact ontstaan - het was hecht.