Oogje toeknijpen
‘De gemeente waterland knijpt een oogje toe als maandag 1 juni aanstaande cafés en restaurants binnen de gemeente hun terrassen weer mogen openen. Niet als het gaat om de coronaregels, maar om de afmetingen.’ Ik las dit en gelijk kwam bij mij de SIREcampagne in mijn brein naar voren: #DASLIEF.
Het is uiteraard nog niet zover. De gemeente heeft aan alle horecaondernemers gevraagd een plan in te dienen. In dat plan moet dan een beschrijving staan hoe ze vanaf 1 juni weer open willen. Ik zou schrijven: de sleutel steken we in het slot en doen de deur open. Maar zo werkt het niet in deze veranderde wereld waarin iedereen wacht op de heropening van terrassen. Het is en blijft mooi weer. Dan wil je wel.
‘Hoewel alle plannen nog niet binnen zijn, heeft de gemeente op basis van de tot nu toe ingediende plannen besloten om soepel om te gaan met de regels ten aanzien van de afmetingen’, las ik ook nog voor ik overging naar ander nieuws, iets serieuzer.
Het komt er in ieder geval op neer dat een metertje meer of minder er niet toe doet. Indien de gemeentelijk veiligheidsambtenaar langs het terras loopt en de bezoekers gezellig ziet zitten, op zeg maar zeventig centimeter afstand, dan schat hij met een timmermansoog in dat het wel zo’n beetje de juiste maat is en treedt hij niet op. Kortom, hij drukt een oogje dicht, ook als het bijvoorbeeld tachtig of negentig centimeter is, of wellicht iets meer.
Nu kan ik mij zo voorstellen dat de gemeente bij het toekennen van een vergunning voor een verbouwing van je huis een oogje toeknijpt – het gaat om een aanbouw van een paar meter. Ook hier wordt dan soepel omgegaan met de vergunning dan wel met de controle als het gaat om de afmetingen. Dat je over de erfafscheiding gaat van je buren, is misschien iets minder, maar de buren nemen dat op de koop toe, als jijzelf je ook gedraagt als een goede buur en ze tijdens het bereiken van het hoogste punt champagne presenteert. In dat geval knijpen ook zij een oogje toe en gaan soepel met hun grond om.