"Ik reken op u…"
Het waren de laatste woorden in een toespraak van de premier van dit land. De mensen in de vitale beroepen krijgen vast en zeker twaalf procent loonsverhoging erbij; zij rekenen op u, premier. Eigenlijk is er toch iets vreemds aan de hand in dit land. Mensen die jarenlang demonstreren voor een beetje meer salaris, voor meer capaciteit, voor meer waardering, die krijgen dat laatste nu pas omdat we in een zeer ernstige crisis zijn terechtgekomen. En als de crisis voorbij is, wat dan? Wat hebben we geleerd? Waar gaan we mee door?
Mijn vader hield naast zijn dagelijkse werk beesten. Beesten als een bok, konijnen, kippen (een paar) en wat schapen. Bij die schapen liep er één bij met vijf poten – die was als lam ongelukkig geboren. De veearts kon er weinig aan doen en sprak de woorden: "Hij is lam." Maar dat was geenszins het geval. Het was een schaap geworden dat at, dronk en gelukkig was, ondanks het mankement.
De buurman van verderop, Eli Asser, zag er brood in en schreef een komische televisieserie: "'t Schaep met de 5 pooten." In het najaar van 1969 was de eerste uitzending. We zaten thuis voor de buis. De hoofdrollen waren toebedeeld aan Adèle Bloemendaal, Piet Römer en Leen Jongewaard. De ras musicus Harry Bannink maakte de muziek voor de liedjes die in de serie werden gezongen.
Het was humor. Het bracht vrolijkheid. Afleiding.
Wat we toen niet konden voorzien was dat één van de songteksten nog steeds actueel is. Sterker nog, in deze barre crisistijd als gevolg van een virus behoort het lied weer terug in de hitparade. Ik reken op u, radiomaker.
"Vriendschap, liefde, broederschap, het zijn geen loze kreten
We leven echt niet voor de grap, dat mag je nooit vergeten
Neen, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe nietwaar
Jaa, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe niewaar"