"Af en toe denk ik, Vera, zou het geen tijd worden om stoppen?"
PURMEREND - De melkhandel van Vera Kuyt (85) aan de Nieuwstraat bestaat 60 jaar. De etalage is voor de gelegenheid opgesierd met handgeschreven tekst om het heuglijke feit te verkondigen. Melkhandel J. Kuyt is een unieke zaak in onze stad en zijn eigenaresse is net zo bijzonder. Daarom werd Vera geportretteerd in het boekje Heerlijk Purmerend, dat eind vorig jaar verscheen. In Purmerend op Zondag een impressie van haar verhaal.
Enige echte melkwinkel van Purmerend bestaat 60 jaar
In de tijd dat Joop en Vera hun handel begonnen, was Purmerend nog een kleine stad, maar wel één met acht melkboeren. Ze hadden allemaal een eigen grote wijk en een goede boterham. Als Vera de oude kasboeken inkijkt, kan ze het zelf niet geloven, zo'n goede nering hadden de twee. Vooral in de zestiger en zeventiger jaren. Met de komst van de eerste supermarkten vertrok er af en toe een melkhandel. Vera bezit de laatste van de stad.
Af en toe verkoopt ze wat kruidenierswaren. Maar het grootste deel van de tijd wordt de zaak bezocht door toeristen die de tip op diverse toeristische websites 'kleinste winkel van Purmerend – erg leuk om even binnen te kijken' opvolgen. 'Af en toe denk ik, Vera, zou je niet eens stoppen?' Onmiddellijk gevolgd door haar gevleugelde uitspraak: 'Maar ik heb geen geraniums hè. Dus dan moet je wat.'
Melkhandel J Kuyt verwelkomt de klant met een gevelbord met de naam van de zaak en aan weerszijden daarvan de voornamen van de initiatiefnemers: Joop en Vera. De winkel is inderdaad heel klein. Rechts de toonbank met erin, erop en erachter dagelijkse boodschappen. Een kleine ruimte voor klanten, hooguit vijf, dan is 'ie vol. Achter de glazen deur met roedeverdeling ligt het woondeel van Vera. Dochter José woont in een eigen appartement aan de achterzijde.
Vera: 'Ik kende vroeger elke Purmerender. We hadden een goede melkwijk en veel klanten in de winkel. Maar die zijn allemaal gaan hemelen.' Zelf ziet Vera er ondanks haar hoge leeftijd nog vief uit. Al heeft ze er recent wel een lange ziekenhuisperiode opzitten. 'Ik ging met de auto heen en kwam thuis met een stok. Nooit eerder was ik ziek. Nu ben ik tien weken van huis geweest. Ik kon vijf weken niet praten. Het was afschuwelijk. Vroeger pakte ik de fiets en ik ging. Met José maakte ik jaarlijks een tocht van honderd kilometer. Op een gewone fiets hè, zonder versnellingen. En op één dag. Oud worden is niet leuk. Ik zou willen dat ik tien jaar jonger was. Gewoon weer op de fiets naar De Kweker om inkopen voor de winkel te doen.'
Vandaag de dag bestaan melkwinkels nauwelijks nog. Vera: 'Een vrouw in de winkel zei laatst: 'Voor melk ga ik naar Albert Heijn.' Ze zei het ook nog! Maar het is wel een feit. Er wonen nauwelijks nog kinderen in de buurt, dus snoep verkoop ik ook bijna niet. En verder heb ik natuurlijk con-
Zie verder pagina 9
