Precisiewerk van Ad: Schilderen met één haar
PURMEREND - Hij vindt zichzelf geen kunstenaar, die maakt tenslotte zijn eigen creaties van wat in het hoofd zit. Ad Streefkerk schildert na, maar hij doet dat zo precies dat het op zich weer een hele kunst is. Zoals de met minihuisjes gevulde straten uit Noord-Holland. Met eindeloos geduld, en een vaste hand. Net zo gedecideerd en vasthoudend als hij nu, op 84-jarige leeftijd, op weg is om zijn groot rijbewijs te halen …
“Ik schilder in periodes, wanneer het uitkomt, want ik ben ook nog druk met veel andere dingen”, licht hij toe. Hij is bijvoorbeeld al 40 jaar een fervent camperrijder. Voor de Nederlandse Camperclub organiseerde hij evenementen en neemt hij ook camper- en vaardigheidstrainingen af. Dat bracht hem naar een nieuw project. “Ik reed onlangs eens mijn eigen camper op de weegplaat en die bleek te zwaar. Hij woog 3600 kilo terwijl 3500 is toegestaan. Ik reed in feite een vrachtauto. Dus wat moet je dan? Een kleinere camper wilde ik niet, deze bevalt prima.” Dus ging hij voor zijn groot rijbewijs. Wanneer hij slaagt volgende week, maar dat zit wel goed, is hij met grote waarschijnlijkheid de oudste geslaagde in Nederland hiervoor. Het pittige theorie examen jaste hij er ook in één keer doorheen, waarbij hij de studie over tachografen, en invoerbepalingen etc. op de koop toe nam.
Cornelis Springer
Ad Streefkerk gaat voor wat hij doet, tot in het detail. Net als schilderen. “Daar begon ik mee in de jaren ‘80 toen we een paar jaar in Australië woonden. Ik had daar veel vrije tijd en wilde dat invullen.” Hij ging dingen na schilderen, van foto’s. Soms van hem zelf, soms van wat hij in een boek tegen komt. Bloemen, portretten, van alles. Op een gegeven moment kwam hij een foto tegen van een schilderij van Cornelis Springer, een schilder uit de 19e eeuw die straattaferelen schilderde door heel Noord-Holland. “Daarna kocht ik het boek ‘Op ontdekkingstocht langs de steden rondom de Zuiderzee’ dat vol stond met afbeeldingen van zijn schilderijen, die huisjes. Daarna heb ik een jaar of twee bijna alleen maar oude huisjes geschilderd.”
Er hangt een aantal in zijn kantoor. Nanda, zijn vrouw houdt het in de woonkamer liever bij zijn kleurrijke bloemen. Het is precisiewerk, priegelwerk zelfs. Het zijn niet alleen oude huisjes die hij bijna baksteen voor baksteen naschildert, maar volledige straatbeelden, met veel mensen, honden, karren etc. “Ik schilder soms met één haar. Je moet er wel geduld voor hebben, en dat heb ik. Ik wil het namelijk graag netjes doen. En ik neem er ook de tijd voor.” Hij wijst: “Edam, Alkmaar, Monnickendam… Ik heb heel Noord-Holland aan de muur hangen.”
Tweeluik
Ad kan wekenlang bezig zijn met een schilderij, zeker wanneer hij inspiratie heeft. Zo was hij druk met een schilderij voor in de hal van de flat waar hij en Nanda wonen. “We hebben hier prachtig uitzicht, maar de hal bij de entree is heel somber. Dus ik heb op een groot tweeluik het uitzicht geschilderd en opgehangen. Onlangs heb ik dit weer vervangen door een serie van verschillende rozen, dat vond ik toch beter staan.” Behalve in eigen huis en flat vonden veel werken onderdak bij familie en vrienden en hangen ze zo’n beetje door de hele wereld. De rest ligt opgeslagen in de garage.
Maar er zijn twee schilderijen die hij nooit weg zal doen. De eerste hangt in de slaapkamer waarop hij het trouwboeket dat zij kregen voor hun 55-jarig huwelijk in 2017 heeft vereeuwigd. Het is zijn favoriete schilderij. Samen met dat andere schilderij, de enige die hij volledig vanuit zijn eigen inspiratie heeft geschilderd, een abstract werk van twee glazen. Hij pakt hem van bovenaf de kast waar het ligt en kijkt er met trots naar: “Die doe ik nooit weg, dat komt uit mijn eigen hoofd, en die inspiratie heb ik niet altijd.”
