Bieb helpt bij verborgen taalnood
Vervolg voorpagina
"De kunst is om het gewoon te doen.” De groepsleden hebben elk hun eigen reden en motivatie om aan te schuiven. Een van de deelnemers zag zich met het probleem geconfronteerd toen ze bij een balie in het gemeentehuis een formulier moest invullen. “Ik neem het wel mee naar huis”, probeerde ze, maar dat kon niet. Ze vertelde de medewerkster daarom maar gewoon dat ze moeite heeft met lezen en schrijven. “Ze verwees me naar de bibliotheek. Eerst dacht ik nog: ik? In een instituut met boeken? Maar ik heb me tweeënhalfjaar geleden aangemeld en ben nooit meer weggegaan.”
De bijeenkomsten hebben verre van een schools karakter. Docente Annelies Hagedoorn: “Het is meer een sociale bijeenkomst, waarbij we kijken naar de mensen en hun verhaal. Taalnood is een verborgen probleem, daar loop je niet mee te koop. Maar vanwege de digitalisering wordt het probleem alleen maar groter. In de groep praten we hierover en we kijken gericht wat we kunnen doen om te helpen. Leren appen of mailen bijvoorbeeld. Zelfredzaamheid. Daar gaat het om.”