Heen en weer
Nee, ik ga het niet hebben over de Heen en Weer die over de Volendammerdijk rijdt. Daarvoor is het nog veel te vroeg. En ook niet over het beroemde lied van Drs. P. Deze column gaat over de heen en weer bij Ilpendam. Het pontje dat de verbinding vormt tussen Landsmeer en Ilpendam (gemeente Waterland) is namelijk opnieuw onderwerp van discussie. Zowel de gemeente Landsmeer als de gemeente Waterland zijn noodlijdend. Ik schreef het al eerder: beiden te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken.
Het duurt niet lang of ook koppige raadsleden weten dat er geen andere keuze is
Raadsleden in beide gemeenten willen echter niet inzien dat het zelfstandige voortbestaan een doodlopende weg en dat een fusie (of ambtelijke samenwerking) onvermijdelijk is. Dat wordt pijnlijk zichtbaar als men het gedoe over het pontje beziet. Het in de vaart houden van het pontveer komt voor rekening van beide gemeenten. Die zijn armlastig en zoeken naar besparingen. Een gedachte die met een zekere regelmaat terugkeert.
De gemeente Waterland wil van de pont bij Ilpendam af. Dat kan de gemeente een besparing opleveren van zo’n € 43.000,- per jaar en dat is meer dan welkom. Landsmeer is formeel de eigenaar van de pont en steekt er jaarlijks € 67.000,- in. Maar dat Landsmeer nu ook nog eens zou opdraaien voor de bijdrage van Waterland, is in Landsmeer bepaald niet goed gevallen.
Men ziet niet in dat zelfstandig doorgaan een doodlopende weg is
Provinciale Staten breekt een lans voor het voortbestaan van het bedreigde kabelpontje over het Noordhollands Kanaal bij Ilpendam. Met algemene stemmen werd onlangs een motie aangenomen om te koersen op een uitweg uit de impasse. Bovendien, al in 2007 heeft de Raad van State bepaald dat het in stand houden van de oeververbinding bij koninklijk besluit is genomen. Dat besluit kan niet door gemeenten ongedaan gemaakt worden.
Het in stand houden van de pont is een koninklijk besluit
Gedeputeerde Staten heeft gezegd te gaan praten met de twee gemeenten. Dat komt goed uit omdat immers de Commissaris van de Koning ook al met de gemeenten in gesprek is om hen te overtuigen van de onvermijdelijkheid van fusies of ambtelijke samenwerking. De druk wordt opgevoerd en het zal toch echt niet meer heel lang duren of ook de koppige gemeenteraadsleden in Waterland en Landsmeer zullen moeten erkennen dat er feitelijk geen andere keuze is dan een fusie. En de pont? Die gaat gewoon heen en weer, heen en weer, heen en weer.