Afbeelding
(Foto: Pixabay)

Niet alleen maar gekkigheid

Mijn opa Jan, een boer uit Eenigenburg, was een lieve, rustige man, die in de oorlog zijn werk op het land deed en vluchtelingen die vanuit het Westen kwamen aanlopen, een baantje op het land aanbood, tegen eten en onderdak.

Ooit kwamen er Duitse soldaten aan, over de dijk, waarop hij tegen de mannen op het land riep: bukken! Dat liep goed af. Maar de Duitsers namen wel zijn fiets mee, en daar was opa niet van gecharmeerd. Hij ging op pad, met de trein vanuit Alkmaar, in 1943, om zijn fiets terug te vragen.

Hij was niet bang. Hij was boos.

Hij zei, eenmaal gearriveerd bij het gebouw van de moffen in Amsterdam-Zuid waar-ie moest zijn: jullie hebben mijn fiets, ik wil ’m terug. De nazi’s moesten lachen: een boertje uit Noord-Holland dat zijn fiets terug wil, dat is grappig. Maar hij kreeg zijn fiets terug, hij kon hem ophalen uit de kelder in het depot. Omdat hij rustig en volhoudend was.

Ooit was er hooibroei in de boerderij, op een zeer warme augustusdag. Het hele dorp liep uit om de brand te blussen, met emmers water. De brand werd op tijd geblust.

Ik hoor mijn opa daar nog over vertellen: we hebben het maar mooi gedaan met z’n allen.

En ik zie nog zijn glimlach daarbij.

Ik vraag me af hoe hij zou hebben gedacht over onze wereld nu. Waarin er een virus rondwaart, en veel mensen zich afvragen of de regering wel de waarheid spreekt. Waarin veel mensen helemaal niet meer samenwerken, maar elkaar tegenspreken en zelfs agressief worden.

Ik vraag me ook af hoe hij het krantje Gezond Verstand zou hebben gelezen, dat bij een groot deel van de Purmerenders in de bus is gegooid. Het staat vol met onwaarheden, nep-nieuws en het schurkt aan tegen extreem-rechts.

Mijn opa had waarschijnlijk gezegd: Nôh maid, maak je niet druk, het is alleen maar gekkigheid.

Maar volgens mij is het nu, in deze tijden, geen gekkigheid.

En in uw tijd, opa, in die oorlog, was het waarschijnlijk ook geen gekkigheid.

U was gewoon een man van stavast, die opkwam voor anderen en voor zichzelf.

Ik ben bang opa. En boos.

Ingrid Koorn