‘Je komt fysiek en mentaal gekneusd van de Intensive Care af’
MEDEMBLIK - Peter Commandeur, bekend in heel Medemblik, is momenteel herstellende na een periode van beademing op de intensive care. Vanwege het coronavirus kreeg hij acht dagen zuurstof toegediend, terwijl hij kunstmatig in slaap werd gehouden. De procedure was een enorme aanslag op zijn lijf en conditie. Peter zet in Heliomare stappen op zijn lange weg terug naar herstel.
Peter Commandeur op terugweg van het coronavirus
"Half maart had ik een goede vriend aan de telefoon. Hij vertelde mij dat ik zo benauwd klonk", vertelt Peter. "Zelf had ik niet door dat ik zo naar lucht zat te happen, maar hij en andere bekenden maakten zich zorgen om mij. De huisarts kwam dinsdag 24 maart, in beschermende kleding, bij mij thuis. De saturatiemeter gaf aan dat het zuurstofgehalte in mijn bloed veel te laag was. Met gillende sirenes werd ik naar het ziekenhuis in Hoorn gebracht. Daar kreeg ik zuurstof toegediend, maar dat bleek niet voldoende. Vervolgens werd ik in coma gehouden en beademd. Dat vond ik niet erg, want ik was aan het einde van mijn Latijn. Acht dagen waar ik me helemaal niets van kan herinneren. Totaal van de wereld."
CALD
Voor elke dag dat een patiënt wordt beademd, moet die een maand revalideren. "Ik heb dus nog een lange weg te gaan. Aan de buitenkant zie je niets, maar de binnenkant, mijn conditie, is aardig ontwricht. Aanvankelijk dacht ik dat het na een maandje wel beter zou gaan. Dus niet. Mogelijk heb ik de nieuwe chronische longziekte Covid Associated Lung Disorder (CALD). Het is dus onzeker of ik blijvende klachten behoud, want mijn longen kregen een enorme optater. Eventuele littekenweefsel kan voor blijvende schade zorgen. De toekomst wijst het uit."
Peter behoort tot de 2 tot 3% van de Nederlandse bevolking die Covid-19 kreeg. "Ik kreeg te maken met de variant, waarvan de helft het er niet levend vanaf brengt. Toch voelde ik nooit de angst om dood te gaan. Wel was ik bang dat ze bij het beademen mijn longen zouden beschadigen. Nadat ik van de apparatuur was afgehaald, was ik nog steeds geïnfecteerd met het coronavirus. Een maand lang keek ik naar personen in blauwe pakken met mondkapjes, brillen en haarnetjes. Ik zag alleen hun ogen. Vanzelfsprekend ontving ik ook geen bezoek."
Optimistisch ingesteld
De Medemblikker had in het begin te maken met waanbeelden. "Ik dacht dat ze me wilden doodschieten. Heel beangstigend. Dat bewijst maar weer hoe nauw je fysieke en mentale gedeeltes met elkaar in verbinding staan. Je komt fysiek en mentaal gekneusd van de Intensive Care af."
Het was voor Peter een zware en heftige tijd. "Gelukkig ben ik optimistisch; het glas is altijd halfvol. Door angst laat ik me niet leiden. Deze tijd bracht me ook mooie dingen. Een hele goede vriend van mij had ik opgegeven als contactpersoon. Hij regelde alles, ook voor mijn zaak. De vriendschap zat voorheen al helemaal goed, maar nu is die nog onvoorwaardelijker. Ook op Facebook staken velen mij een hart onder de riem en ik ontving honderden kaarten. Dat maakt me blij en bevestigt voor mij dat ik in mijn leven iets goeds heb gedaan."
Allergrootste rijkdom
Zoals het er nu naar uitziet, verliet Peter op vrijdag 15 mei Heliomare. (Bij het ter perse gaan van deze krant, was dat nog niet duidelijk.) "Ik was bijna twee maanden van huis. Ik heb zin om naar mijn zoon en geliefde Medemblik te gaan. De afgelopen tijd heeft me geleerd dat gezondheid de allergrootste rijkdom is die er bestaat."
Tekst Roos Bähr / Medemblik Actueel.