Ingezonden
Volkstuintjes zijn 'Het Groene Hart' van Hensbroek
'Verscholen tussen een nieuwbouwwijk van vijftig jaar oud, de Marcuskerk en de kinderopvang ligt een uniek stukje aarde. Het zijn de volkstuinen van Hensbroek, waar het elk voorjaar weer heel bedrijvig wordt.
Vanaf april - als voorzichtig de eerste zaadjes, aardappels en plantjes de grond in gaan - bruist het hier elke dag van de activiteiten. Na een paar maanden wachten, wieden en verzorgen is er zoveel dat groeit en bloeit en kan het ene product na het andere geoogst worden. De knoflook is al klaar, aardappels worden gerooid, de bessenstruiken dragen een goede oogst en er groeit volop sla in verschillende smaken. De courgettes zie je bijna groeien en voor je er erg in hebt, heb je reuzecourgettes.
Hoe ik dat weet? Ik heb al langer van deze volkstuinen gehoord, maar omdat het zo beschermd ligt, was ik er nog nooit geweest. En ik woon toch al meer dan 35 jaar in Hensbroek! Half april werd ik door onze kinderen verrast met een stukje volkstuin dat over was. Alvast voor Moederdag, want je moet op tijd beginnen. Ik was erg verrast, omdat het tuinieren toch een beetje in mijn bloed zit als dochter van een tuinder. Vol verbazing zag ik dat er al sla, andijvie en rabarber op ‘mijn’ tuintje groeide. Ook groeide er veel bieslook en zelfs een paar aardbeienplantjes en heel veel papaverzaad had zich uitgestrooid. Er waren uienplantjes die over waren voor de liefhebber. De een na de ander kwam met advies en goede raad.
Op sommige tuintjes staan kleine kasjes waarin de producten sneller klaar zijn. De mensen uit de buurt telen hier al jarenlang hun hele zomer- en wintervoorraad groente en fruit bij elkaar. Ongelofelijk! Het was een wonderlijke wereld die voor me openging. Eigenlijk was ik me er nog nooit zo van bewust hoe mooi het groeiproces is van een aardappelplant, die ineens bloeiden met paarse en witte bloemen. En hoe heerlijk smaken de peultjes en radijsjes uit eigen tuin!
Ik merk dat met veel liefde en zorg de stukjes grond worden bewerkt en onderhouden.
Zoveel mogelijk probeer ik er te zijn, want alles groeit dit jaar snel en er is altijd wel iemand die ook op de tuin is. Zeer coronaproof zijn we ieder op ons eigen plekje heerlijk bezig in de natuur. Ik kan eigenlijk niet beschrijven wat deze plek met mensen doet. Het is zo waardevol. Zowel voor het telen van eerlijk en lekker voedsel als voor de sociale functie tussen mensen.
Ook onze kleinkinderen genieten volop van besjes die nog aan de struik hangen en frambozen die nu beginnen te kleuren. De aardappeloogst was helemaal een feest.
Maar helaas, er hangen donkere wolken boven dit volkstuinencomplex. De grond wordt verkocht. We mogen het niet meer huren, omdat het gebied bij de kerk hoort, die buiten bedrijf is gesteld. Maar wat zou het fijn zijn als de volkstuinvereniging deze grond zou mogen kopen en we er nog lang van mogen genieten!'
Marda Appelman - een fanatiek tuinierster