Liesbeth Vermeer gaat creatief om met de coronatijd
Vervolg van voorpagina.
"Het stenen sjouwen kostte ook wel iets meer tijd dan gedacht. Maar alles was op tijd klaar voor het grote werk. Bestrating van het parkeergedeelte en een graafmachine voor de tuin. Het terras groeide gestaag in mooie mozaïekmotieven, dankzij de variatie aan stenen en tegels. Met Pinksteren stonden de eerste bloemen en planten in de tuin. Er is nog wel een en ander te doen, maar ziet er al een stuk beter uit."
Den Haag
"Twee keer reed ik tijdens de lockdown naar Den Haag. De eerste keer met Pasen, over zo goed als verlaten wegen. Voor mij was er wel degelijk een reden. Persoonlijk heb ik te maken met één van de groepen die heel zwaar getroffen is: de psychiatrie. Mijn zoon, 32 jaar, die al jaren patiënt is, was net weer twee weken opgenomen toen alles op slot ging. Waarom, het is toch voor oude mensen, mam? We hebben samen zitten kletsen met een tuinmuur ertussen. Gelukkig met een glazen deur, zodat we elkaar wel konden zien. 29 april was hij jarig. Op mijn verzoek zaten we aan een tafeltje met plexiglas en hebben samen van de appeltaart gegeten die ik als traktatie voor hem meenam. Van de hele lockdown heb ik hiermee het meeste moeite. Ik had af en toe het idee dat ik in een futuristische film zat, aangezien ik mij kerngezond voelde. Gelukkig heb ik inmiddels ook mijn dochter en haar gezin weer gezien."