Column Annelies Spaargaren
Ontvankelijkheid
Het is in deze onzekere tijd een hele kunst op een goede manier met tegenspoed en teleurstellingen om te gaan. Als iets wat pijnlijk is aan onze deur klopt, nodigt dit ons uit de deur open te doen en wat ons niet bevalt toe te laten. Op onze zoektocht wordt bij de geboorte ons het leven gegeven en als wij sterven en we onze laatste adem uitblazen, wordt het leven ons weer ontnomen. Net als bij eb en vloed waarbij de golven komen en gaan, mogen we dan leren al mee stromend ons daarin mee te laten voeren met de stroom van het leven. De bereidheid iets te ontvangen is daarbij een voorwaarde.
Soms zijn er zaken waarop we geen invloed hebben. Dan is dat het beste dit te aanvaarden en ons er niet tegen te verzetten. Het is nodig dat je leert pijn en verdriet toe te laten.
Als klein kind zijn we soms in onze openheid gekwetst en dan kan het zijn dat ons hart zich gesloten heeft. Het is niet makkelijk om ons hart weer te openen, want pijn en verdriet zijn onlosmakelijk verbonden met het leven. Het vraagt om moed je hart weer te openen en liefdevol, dat wat je liever niet meer wilt voelen, te aanvaarden en te omarmen. Pas dan kan je ontvankelijk zijn en ga je weer openstaan voor wat het leven je aan nieuwe kansen en mogelijkheden te bieden heeft. Dan komt er ruimte voor iets nieuws en kan jouw horizon zich verbreden. Dat geeft je de kans om vanuit liefde vrede te hebben met je onvrede.
Wees daarom net als de zon die onvoorwaardelijk op iedereen schijnt, ook al is iemand een moordenaar of een dief: hij verwarmt ons allemaal.
Dit doet me denken aan het verhaal van drie zonnebloempitten die een tuinman in zijn grond had gestopt.
De eerste zonnebloem durft haast niet haar bloem open te doen uit angst dat de zon haar bloemblaadjes verschroeit. De tweede zonnebloem doet steeds haar uiterste best om alles in de gaten te houden en haar gezicht naar de kant van de zon toe te draaien.
En de laatste zonnebloem die zich niet zo druk maakt en niet zoveel denkt.
Ze is gewoon blij met haar mooie bloem.
Wanneer de tuinman komt kijken naar zijn drie zonnebloemen is hij zeer verbaasd te zien hoe de bloemen allemaal anders zijn. Hij zegt: “Ik heb één zonnebloem met een hele kleine bloem, één met een verdraaide steel en alleen de laatste is gezond en ziet er groot en prachtig uit! Ik begrijp niet zo goed hoe dit mogelijk is.
Ik had toch drie dezelfde pitten in de grond gestopt. Hoe kan dit nou?”
Dit verhaal laat zien dat als je iets wilt, het niet zo raadzaam is je er te veel mee bezig te houden en je ergens aan vast te klampen. Alles waar je je aandacht aan geeft neemt toe en groeit, waardoor iets groter wordt. Dus als iets ongewild op je pad komt, vecht er dan niet tegen, want dan geef je het juist aandacht. Bestrijding maakt datgene wat bestreden wordt onbedoeld groter. Alles waar je jouw aandacht van afkeert neemt af en wordt dus kleiner
en is daardoor minder van belang. Stroom dus net als een rivier mee vanuit het vertrouwen
dat je gedragen wordt.
In welk van deze drie zonnebloemen herken je jezelf?
Ben je bereid te ontvangen wat het leven jou geeft?
Of schiet je in je angst en blijf je je verzetten?
Aan jou de keus……
Annelies Spaargaren
Eye-Openers
E mail: info@eye-openers-therapy.com
Telefoon: 072-5317053
Website: www.eye-openers-therapy.com
